Wiadomości - Świat

Idea obecności Polski w Sojuszu Północnoatlantyckim była od samego początku wyłączona z politycznego sporu w naszym kraju. Cieszyła się powszechnym poparciem od prawicy, przez centrum aż po lewicę. Dołączenie przez Polskę do NATO to jedno z największych osiągnięć w naszej najnowszej historii. Wszystkim tym, którzy przyczynili się do realizacji tego zadania, należą się najwyższe wyrazy uznania i wieczna pamięć. Nasza Ojczyzna jest dzięki temu dzisiaj bezpieczna, a członkostwo Polski w NATO jest symbolem naszej narodowej jedności – podkreślił prezydent Andrzej Duda podczas orędzia wygłoszonego w poniedziałek do narodu.

Gdy będziemy nauczać fałszywej, bo wybrakowanej historii, to będziemy prowadzić politykę edukacyjną kształcącą pokolenia mniej odporne na fałsz propagandowych ujęć historii Polski. W konsekwencji ci przyszli wyborcy podejmować będą błędne, fałszywe decyzje o Polsce – mówił prof. Grzegorz Kucharczyk, historyk z Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, w felietonie z cyklu „Spróbuj pomyśleć” w Radiu Maryja.

Szwecja oficjalnie przyjęta do Sojuszu Północnoatlantyckiego. 25 lat temu na taki krok zdecydowała się Polska. We wtorek wspólną wizytę w Stanach Zjednoczonych złożą prezydent Andrzej Duda i premier Donald Tusk. To ważny sygnał wysłany do sojuszników, ale i potencjalnych agresorów. Sygnał jedności polskiej sceny politycznej w sprawach bezpieczeństwa.

Jeszcze 7 marca unijny komisarz ds. rolnictwa, Janusz Wojciechowski, miał ogłosić inicjatywę Brukseli zmierzającą do ograniczenia Zielonego Ładu w rolnictwie. Do tego jednak nie doszło, a według informacji, do jakich dotarła TV Trwam, stało się to pod naciskiem Komisji Europejskiej i rządu Donalda Tuska. Może to służyć Ursuli von der Leyen, szukającej politycznego sukcesu, by po wyborach do europarlamentu pozostać w fotelu przewodniczącej.

Po sejmowej uchwale wymierzonej w Trybunał Konstytucyjny pojawiają się obawy, że osłabia ona autorytet polskiego organu, który orzekał na korzyść polskiej suwerenności w sporach z Brukselą. Komisja Europejska i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej konsekwentnie chcą mieć więcej do powiedzenia, przez co narzucają państwom coraz szerszą interpretację traktatów.