Zwiastowanie Pańskie

Treść

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami».

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».

Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»

Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».

 

Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł» (Z rozdz. 1 Ewangelii wg św. Łukasza)

Dopiero co zakończyliśmy obchód oktawy Wielkanocy, a już wracamy do tajemnicy Wcielenia. Pomaga nam to zrozumieć, jak bardzo Bóg pragnie współpracy ze strony człowieka. To zdumiewające, że wszechmocny Bóg oczekuje od nas pracy z Jego łaską. Matka Boża nam pokazuje jak zachować wolność sumienia. Mamy być jak Maryja: rozumnie pytać o nasze życie (bo Jej pytania, stawiane aniołowi, takiej rozumności dowodzą) i z wiarą odpowiadać na Boże wezwanie. Może się nam wydawać czasem, że przykazania, nasze powołanie, wierność przysiędze małżeńskiej, ślubom zakonnym nas przerastają, że Bóg żąda od nas niemożliwego. A to nasze zwiastowanie: pytamy – jakże się to stanie? Odpowiedź jest od wieków ta sama: dla Boga nie ma nic niemożliwego. A Bóg jest z nami.

Podczas Mszy po komunii kapłan modli się następująco:

Boże, przez ten Sakrament utwierdź w naszych sercach prawdziwą wiarę, + abyśmy wyznając, że Syn Maryi Dziewicy jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, * mocą Jego zmartwychwstania mogli dojść do wiekuistej radości. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Ta modlitwa pokazuje nam jedność obydwu tajemnic: Wcielenia i Odkupienia: zwornikiem jest Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek. Oddajmy zatem cześć Panu, który przyszedł na ten świat jako człowiek, aby nas zbawić.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Iz 7, 10-14; Hbr 10, 4-10; Łk 1, 26-38

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Źródło: ps-po.pl, 04 kwietnia 2016

Autor: mj

Tagi: Zwiastowanie Pańskie