Zdecydować się na Prawdę

Treść

Klasyczna definicja prawdy mówi, że „prawdą jest zgodność myśli z rzeczywistością” tzn. to, co mamy w myśli ma w jakiś sposób odpowiadać temu, co w rzeczywistości. Metaforą tak rozumianej prawdy jest światło. Gdyby człowiek się znalazł w absolutnej ciemności, nie miałby żadnego obrazu rzeczywistości w myśli.

O jaką prawdę chodzi, gdy mówimy o Bogu i Jego poznaniu?

Klasyczna definicja prawdy mówi, że „prawdą jest zgodność myśli z rzeczywistością” tzn. to, co mamy w myśli ma w jakiś sposób odpowiadać temu, co w rzeczywistości. Metaforą tak rozumianej prawdy jest światło. Gdyby człowiek się znalazł w absolutnej ciemności, nie miałby żadnego obrazu rzeczywistości w myśli. Możemy tego doświadczyć np. podczas zwiedzania kopalni, kiedy przewodnik wyłącza światło i nas ogarnia ciemność, która paraliżuje. Nie możemy zrobić ani kroku, bo nic nie widzimy i nie wiemy, co jest przed nami. Dopiero światło powoduje, że zaczynamy widzieć, mamy obraz otoczenia i mając taką wiedzę, możemy zrobić krok naprzód. Tak rozumiana prawda jest bardzo ważna w nauce, która na podstawie obserwacji i doświadczeń próbuje zbudować model rzeczywistości, ujmując go w postaci praw zapisanych w formułach matematycznych. Jest to jakiś intelektualny model, który następnie się weryfikuje poprzez doświadczenia. Nauka zatem jakby żyje z takiego określenia prawdy.

Tak rozumiana prawda pozwala nam poruszać się i działać w świecie zewnętrznym, komunikować się, pozwala rozwijać technikę… Jednak nie przekłada się ona bezpośrednio na nasze ludzkie szczęście. Przez tysiące lat ludzie uważali, że Ziemia jest płaska, bo tak ją widzieli. Czy jednak to im przeszkadzało żyć, czy byli z tego powodu mniej szczęśliwi niż my, którzy wiemy, że ziemia jest okrągła? Widzieli, że Słońce wschodzi i zachodzi i wyobrażali sobie, że jakiś rydwan ciągnie je przez nieboskłon. Mieli wyobrażenia kompletnie fałszywe w stosunku do rzeczywistości, ale to nie przeszkadzało im być szczęśliwymi. Okazuje się, że prawda w metaforze światła nie przekłada się bezpośrednio na życie, na jego wartość i szczęście. Ludzie mogli być bardzo szczęśliwi i bardzo dobrzy albo zakłamani, pazerni na pieniądze lub uczciwi i hojni itd. niezależnie od prawdy w metaforze światła… / Fragment książki Dziesięciokrąg /

Włodzimierz Zatorski OSB – urodził się w Czechowicach-Dziedzicach. Do klasztoru wstąpił w roku 1980 po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pierwsze śluby złożył w 1981 r., święcenia kapłańskie przyjął w 1987 r. Założyciel i do roku 2007 dyrektor wydawnictwa Tyniec. W latach 2005–2009 przeor klasztoru, od roku 2002 prefekt oblatów świeckich przy opactwie. Autor książek o tematyce duchowej, między innymi: “Przebaczenie”, “Otworzyć serce”, “Dar sumienia”, “Milczeć, aby usłyszeć”, “Droga człowieka”, “Osiem duchów zła”, “Po owocach poznacie”. Od kwietnia 2009 do kwietnia 2010 przebywał w pustelni na Mazurach oraz w klasztorze benedyktyńskim Dormitio w Jerozolimie. Od 2010 do 2013 był mistrzem nowicjatu w Tyńcu. W latach 2013-2015 podprzeor. Obecnie pełni funkcję asystenta Fundacji Opcja Benedykta.

Żródło: cspb.pl, 3 listopada 2020

Autor: mj