Zagubiłam się w Jezusie Chrystusie. Matka Katarzyna Mechtylda de Bar (1614-1698)
Treść
Te trzy etapy mówią o jednym Misterium, które rozświetla całe życie matki Mechtyldy. Ta droga jest paschalną drogą Jezusa Chrystusa.
W trakcie poszukiwań ukazała mi się droga wprawdzie urwista, ale spójna i wierna sobie w rozwoju. Po dzieciństwie i niespokojnym życiu u anuncjatek, matka Mechtylda – wraz z profesją życia benedyktyńskiego – wydaje się rozpoczynać pierwszy wielki etap swego życia. Osiąga on szczyt podczas rekolekcji na przełomie lat 1661/1662. Można streścić go w słowach: „Umarliście i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu”. „Umarliście… więc umierajcie!”, nalega św. Paweł (por. Kol 3,3–5). Jedynie ta droga prowadzi do życia. Przekonamy się o tym szczegółowo.
Drugi etap rozpoczyna się wkrótce potem i trwa dwanaście lat. Można byłoby powiedzieć, że matka Mechtylda wspięła się na dwanaście stopni pokory Reguły benedyktyńskiej, według której im bardziej się uniżamy, tym bardziej się wznosimy. Tak „zmiażdżona” pod ciężarem boskiej sprawiedliwości – jak celnik z Ewangelii i mnich św. Benedykta – dochodzi wkrótce, pod kierownictwem Ducha, do doskonałej miłości Chrystusa.
W ten sposób docieramy do szczytu zjednoczenia substancjalnego, który inni nazwaliby małżeństwem duchowym. Ale oblubienica musi być we wszystkim podobna do swego ukrzyżowanego Oblubieńca.
Oto ostatni etap, który znowu apostoł Paweł zdaje się dobrze nam przedstawiać: „Oddajmy siebie na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną” (por. Rz 12,1) oraz: „Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele” (2 Kor 4,10).
Te trzy etapy mówią o jednym Misterium, które rozświetla całe życie matki Mechtyldy. Ta droga jest paschalną drogą Jezusa Chrystusa. Przez wieki wprowadza On na nią swój Kościół, oddając się mu w swym Ciele wydanym i w swej Krwi przelanej, aby przekształcić go w siebie i przez niego przedłużać tajemnicę Odkupienia.
„Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał” (Łk 22,15). Jezus Chrystus w Najświętszym Sakramencie jest nieustannie trawiony tym nienasyconym pragnieniem i do skończenia świata wciąż będzie powtarzał: „Desiderio desideravi – Gorąco pragnąłem”. Dopóki na ziemi będzie choćby jedna dusza zdolna do przyjęcia Jego łaski, dopóty będzie nieustannie dążył, by ją przyciągnąć do swej miłości przez spożywanie z nią eucharystycznej Paschy […]. Ponieważ uważa nas za członki swego Mistycznego Ciała, nie dozna zadowolenia, dopóki nie będziemy zjednoczone i przemienione w Niego. Biegnijmy, moje siostry, biegnijmy do Najświętszego Sakramentu! Starajmy się nasycić nieskończone pragnienie Serca Bożego! (Prawdziwy duch, rozdz. VIII).
Kalendarium życia
31 grudnia 1614 – narodziny w Saint Dié
4 listopada 1631 – wstąpienie do klasztoru anuncjatek „szkarłatnych” w Bruyères
1633 – profesja Katarzyny de Bar – siostry Katarzyny od św. Jana Ewangelisty
1635 – wybór na przełożoną anuncjatek
1635–1639 – tułaczka wojenna, pobyt w Saint Dié, Badonviller, Epinal, Commercy i ponownie w Saint Dié
2 lipca 1639 – obłóczyny w klasztorze benedyktynek w Rambervillers
11 lipca 1640 – profesja siostry Mechtyldy w Rambervillers
1640–1641 – pobyt w Saint Mihiel
sierpień 1641 – sierpień 1642 – pobyt w paryskim opactwie benedyktynek na Montmartre
sierpień 1642 – lipiec 1643 – pobyt w Normadii: Caen, Almenèches, Vignats, Barbery
23 sierpnia 1643 – zamieszkanie w Saint Maur des Fossés na przedmieściach Paryża
czerwiec 1647 – czerwiec 1650 – przełożeństwo w benedyktyńskim klasztorze Matki Bożej Dobrej Pomocy w Caen
22 czerwca 1650 – wybór na przełożoną klasztoru w Rambervillers
24 marca 1651 – przyjazd do Paryża
25 marca 1653 – pierwsze wystawienie Najświętszego Sakramentu w prowizorycznym klasztorze przy ul. du Bac – dzień powstania Instytutu Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu
12 marca 1654 – zaprowadzenie klauzury w klasztorze przy ul. Férou; uroczysty akt wynagradzający królowej Anny Austriaczki
22 sierpnia 1654 – wybór Najświętszej Dziewicy na wieczystą Ksienię Instytutu
25 marca 1659 – konsekracja kościoła przy ul. Cassette, ostatecznej siedzibie klaszotru
8 grudnia 1664 – fundacja klasztoru w Toul
28 kwietnia 1666 – agregacja klasztoru w Rambervillers
29 maja 1668 – zatwierdzenie Konstytucji Instytutu Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu przez kardynała Vendôme, legata papieskiego
13 kwietnia 1669 – agregacja klasztoru w Nancy
10 grudnia 1676 – erygowanie kongregacji (w skład której wchodziły 4 klasztory) przez brewe Innocentego XI
4 listopada 1677 – fundacja klasztoru w Rouen
8 września 1684 – fundacja drugiego klasztoru paryskiego przy ulicy Saint Louis au Marais (św. Ludwika na bagnie)
30 września 1685 – agregacja klasztoru Matki Bożej Dobrej Pomocy w Caen
1 stycznia 1688 – fundacja klasztoru w Warszawie
21 października 1688 – fundacja klasztoru w Châtillon sur Loing
3 lipca 1694 – poddanie klasztorów pod władzę miejscowych biskupów przez bullę Innocentego XII
23 lutego 1696 – fundacja klasztoru w Dreux
6 kwietnia 1698. Niedziela Quasimodo – śmierć matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu w paryskim klasztorze przy ul. Cassette w wieku 83 lat
Modlitwa o uzdrowienie za wstawiennictwem Matki Mechtyldy
Boże, Ojcze Wszechmogący, Ty w niezgłębionych wyrokach swej Opatrzności dozwoliłeś, aby Twoja Służebnica, Matka Mechtylda od Najświętszego Sakramentu, doświadczyła, czym jest ogołocenie, okropności wojny, niepewność jutra, lęk i choroba
– wejrzyj na wszystkich poddanych próbom!
Panie, Jezu Chryste, Ty karmiąc Matkę Mechtyldę Najświętszym Ciałem i Krwią swoją, dałeś jej udział w Twoim synowskim posłuszeństwie wobec Ojca i rozpaliłeś jej duszę gorącą miłością ku Tobie
– przyjdź i przemień nasze serca!
Duchu Święty, Ty uczyniłeś Matkę Mechtyldę doskonale uległą Twoim natchnieniom i prowadziłeś ją w chwilach największych życiowych prób oraz dałeś siłę do pokonania trudności
– ukaż nam drogę wierności Tobie!
Boże godny uwielbienia, Ty dla swej chwały wzbudziłeś w sercu Matki Mechtyldy pragnienie nieustannego uwielbiania Ciebie i wynagradzania za grzechy popełnione przeciw Tobie
– udziel nam łaski prawdziwej adoracji i wytrwałej modlitwy!
Boże, który nadajesz sens cierpieniu, Ty przez świadectwo życia Matki Mechtyldy, pociągnąłeś tysiące mniszek benedyktyńskich do całkowitego oddania się Tobie dla zbawienia grzeszników
– umocnij w nas wiarę, że żadne z naszych cierpień nie pozostaje bezowocne i że komunia świętych jest jedną z najpiękniejszych rzeczywistości przez Ciebie zamierzonych!
Boże współczujący naszym słabościom, Ty sprawiłeś, że Matka Mechtylda była tak wrażliwa na utrapienia bliźnich i na wszystkie sprawy zawsze umiała patrzeć w sposób głęboko ludzki i nadprzyrodzony
– spraw, niech mądrość i miłość ożywiają nasze czyny!
Przez wstawiennictwo Twojej Służebnicy, Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu, prosimy Cię, Boże, o łaskę uzdrowienia fizycznego i duchowego dla N., za którą/którego gorąco się modlimy. Niech to uzdrowienie dokona się na chwałę Bożą, umocni w nas wiarę w obecność Jezusa w Eucharystii i pobudzi nasze serca do niesienia pomocy najuboższym, chorym i konającym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
(Modlitwa ułożona przez ojca Joela Letellier OSB, postulatora procesu beatyfikacyjnego Katarzyny Mechtyldy de Bar, który rozpoczął się dnia 27 października 1997 roku we Francji.)
Fragment książki Paradoks ziarna pszenicy. Droga życia wewnętrznego Katarzyny de Bar. Wybrane teksty Matki Mechtyldy zostały wydane w publikacji Eucharystia, moja miłość
Weronika Andral OSB ap (1923–2001) – francuska benedyktynka-sakramentka. Wielka znawczyni pism i duchowości matki Mechtyldy, autorka licznych publikacji poświęconych osobie i dziełu założycielki.
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj