Z Urzędu przez Bank Turystyki do nomenklaturowych spółek

Treść

Aleksander Kwaśniewski pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu od 23 października 1987 r. do 18 czerwca 1990 roku. W dyspozycji wówczas młodego działacza lewicy znajdowały się środki publiczne rozmieszczone w trzech funduszach: Państwowym Funduszu Młodzieży, Centralnym Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej i Centralnym Funduszu Turystyki i Wypoczynku. Wszystkie podlegały Komitetowi ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej. Pod koniec 1989 r. na koncie Centralnego Funduszu Turystyki i Wypoczynku znajdowało się 80 mln USD, 10 mld zł w gotówce i 30 mld zł w obligacjach. Ze względu na zgromadzone na koncie dewizy to właśnie CFTiW odgrywał najbardziej istotną rolę w "biznesowych" działaniach Komitetu. 20 lutego 1990 r. podpisano notarialnie akt założenia Banku Turystycznego.

W imieniu Skarbu Państwa (który objął 25 proc. udziałów) akt podpisał Kwaśniewski, zaś prezesem banku został, co istotne, najbliższy jego współpracownik, dyrektor Departamentu Ekonomicznego Komitetu do spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej Stanisław Koman, zaś wśród członków Rady Nadzorczej znalazł się - jeden z późniejszych założycieli Platformy Obywatelskiej - Andrzej Olechowski (do grudnia 1993 r.). W latach 1990-1991 Bank Turystyki przyznał spółkom założonym przez działaczy PZPR i ZSMP kredyty na około 50 mld starych złotych, choć owe firmy nie posiadały wystarczających zdolności kredytowych. Większość z owych pożyczek nigdy nie została spłacona. W lutym 1993 r. Rada Nadzorcza otrzymała raport, z którego wynikało, że kredytów innych niż "normalne" na koniec 1992 r. było przyznanych na kwotę 187 mld zł, z czego 94 mld zł przypadało na kredyty stracone. W połowie 1993 r. firma audytowa Moore Stephens wykazała, że straty finansowe banku sięgały w rzeczywistości 214 mld zł, z czego większość powstała w 1992 r., a więc w okresie, gdy udziałowcem Banku był Skarb Państwa.
WW
"Nasz Dziennik" 2007-10-17

Autor: wa