Wyznania "tułacza"
Treść
W księgarniach pojawiła się książka pt. "Kartki z księgi mojego życia" św. Rafała Kalinowskiego, która stanowi wybór fragmentów listów oraz "Wspomnień" tego wspaniałego powstańca, Sybiraka i zakonnika. Została ona wydana w setną rocznicę śmierci świętego.
Zachowana korespondencja Józefa Kalinowskiego, na którą składa się ponad 1700 listów i kart pocztowych, jak również ponad dwa tysiące stron druku, sprawiła, iż mogła powstać swoista autobiografia świętego w postaci ciekawego dziennika, w którym opisane są jego przeżycia, troski i radości. W sposób szczególny obejmuje ona prawie cały okres dorosłego życia świętego - od 1856 roku aż do śmierci. Wybór z pism Józefa Kalinowskiego, późniejszego ojca Rafała, jaki znajdujemy w tej książce, "ukazuje nam utrudzonego pielgrzyma, który ma jasno wyznaczony cel wędrówki, nie ustaje w drodze, aż do momentu, gdy na chwilę przed śmiercią powie: 'Teraz odpocznę'" - pisze o. Czesław Gil OCD, który dokonał opracowania dzieła.
Przywołajmy z książki fragment słów "tułacza", jak sam często o sobie w listach mówił przyszły święty: "Pamiętam w Irkucku, kiedy już przyszedł dzień wyjazdu za Bajkał, na parę godzin przed wyprawieniem partii klęczałem i modliłem się do Boga, żeby mi dał siły potrzebne do zniesienia tej ciężkiej podróży, która mi się wydawała nad siły moje. Właśnie kiedym cały ciężar tych mających nastać kłopotów podróżnych najdotkliwiej czuł na sobie, prosząc o ulgę - wezwano mnie do urzędu dla ogłoszenia naznaczenia mego do Ussola. Otóż i teraz jestem pełen nadziei, że Bóg nie ześle cierpienia nad siły moje, ale wskaże mi tę drogę, tę pracę, jaka dla mego zbawienia będzie najbardziej potrzebną. Nieraz też wołam: 'Panie, naucz mię czynić wolę Twoją, boś Ty Bogiem moim!'". W tych krótkich słowach Józefa Kalinowskiego, pisanych z zesłania na Syberii, jeszcze przed wstąpieniem do zakonu, uderza wielka wiara i zupełne podporządkowanie się woli Stwórcy. Poznajemy w nich człowieka, który tęskni za Pięknem i Dobrem Najwyższym - za Chrystusem, który będzie już odtąd dla niego zawsze najlepszym Przyjacielem.
Józef Kalinowski urodził się 1 września 1835 roku w Wilnie. Pochodził ze szlacheckiej rodziny herbu Kalinowa. Studiował w Wilnie i Petersburgu, zdobywając tytuł inżyniera i stopień porucznika. Brał udział w Powstaniu Styczniowym, za co 24 marca 1864 roku został aresztowany i skazany na karę śmierci. Ostatecznie zmieniono mu ją na dziesięć lat katorgi na Syberii. Podczas pobytu na niej z wielką cierpliwością i miłością dla swoich towarzyszy wygnania troszczył się o ich potrzeby duchowe i materialne. Dobrym słowem budził w ich sercach pokój i nadzieję. Po zwolnieniu z wygnania w roku 1874 został wychowawcą w Paryżu Sługi Bożego Augusta Czartoryskiego. W decydujący sposób wpłynął na formację duchową księcia, przez co ten odkrył w sobie powołanie kapłańskie i zakonne.
Trzy lata później Józef Kalinowski wstąpił do Zakonu Karmelitów Bosych w Grazu w Austrii i przyjął imię Rafała od św. Józefa. 15 stycznia 1882 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Zapalony gorliwością apostolską nie szczędził wysiłków i trudów w zbawianiu wiernych, jak również w pomaganiu braciom i siostrom karmelitankom we wstępowaniu na górę doskonałości. Warto przypomnieć, że pracował także dla dzieła zjednoczenia Kościołów, pozostawiając tę misję jako testament swoim braciom i siostrom zakonnym. Zmarł 15 listopada 1907 roku w klasztorze w Wadowicach i został pochowany na cmentarzu klasztornym w Czernej. 22 czerwca 1983 roku w Krakowie Jan Paweł II dokonał jego beatyfikacji, zaś 17 listopada 1991 roku kanonizacji.
Piotr Czartoryski-Sziler
Św. Rafał Kalinowski, Kartki z księgi mojego życia, Wydawnictwo Karmelitów Bosych,
Kraków, 2007 r.
"Nasz Dziennik" 2007-04-05
Autor: wa