Treść

Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana! (1 Tm 1,2).

To pozdrowienie św. Pawła nie jest jedynie grzecznościowym zwrotem, ale autentycznym życzeniem wyrosłym z podstawowej prawdy, że to dzięki łasce Bożej jesteśmy zbawieni, a nie dzięki własnemu wysiłkowi. Jednak łaska Boża nie narzuca się sama. Staje się ona w nas żywa, gdy na nią się otwieramy i z nią współpracujemy. W życiu praktycznym chrześcijanina najważniejsza jest właśnie owa współpraca z łaską, której trzeba się nauczyć w konkretnym życiu. W jaki sposób trzeba nam się tego uczyć?

Dzisiejsze czytania liturgiczne: 1 Tm 1, 1-2. 12-14; Łk 6, 39-42

Bóg wysyła ludzi, który nas mają prowadzić właściwymi drogami, abyśmy potrafili otrzymaną łaskę wykorzystać. Do takich ludzi należał św. Paweł, który dziękuje – w pierwszym dzisiejszym czytaniu – za to Bogu. Łaska Boża zaskakuje nas wyborem ludzi, ale także całkowicie przerasta nasze wyobrażenia o niej. Święty Paweł był tego wspaniałym przykładem. Został powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, gdy był jeszcze Jego wrogiem! Musiał doświadczyć nawrócenia. I wtedy zobaczył, czym jest prawdziwa wiara. Jeżeli sami nie doświadczymy nawrócenia, nie jesteśmy w stanie innych do niego prowadzić: Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? (Łk 6,39). Wiara jest żywym doświadczeniem, a nie intelektualną doktryną. Nie można jej przekazywać jedynie teoretycznie, jak się przekazuje wiedzę. Trzeba w nią wprowadzić, jak mistrz wprowadza ucznia w arkany sztuki. Jeżeli ktoś pozostaje na poziomie przekazanej wiedzy, nie doświadczając żywej więzi z Bogiem, nie ma w sobie odpowiedniego widzenia i właściwej wrażliwości do rozpoznania prawdy życia drugiego człowieka.

Komentarze liturgiczne na każdy dzień roku –zerknij tutaj i wybierz to, co najbardziej cię interesuje

Włodzimierz Zatorski OSB | Jesteśmy ludźmi

Źródło: ps-po.pl, 11 września 2015

Autor: mj