Ważne, że świętujemy razem, kochający się i nie do końca zmęczeni...
Treść
Tydzień temu obchodziliśmy święto Świętej Rodziny. Przypomnijmy sobie, jak przeżywaliśmy Święta i przygotowanie do nich w naszej rodzinie.
Wśród świątecznych artykułów znalazłem taki, w którym autorka pisała o niezauważonej często cichej pracy kobiet, która jest związana ze świętami. Mówi się często, że szał prezentów już w Adwencie zabija duchowy sens tajemnicy Bożego Narodzenia. Ale prezenty to tylko część. Są rodziny, gdzie cały ciężar przygotowania i przeżywania świąt spada na kobietę, żonę czy matkę. Trzeba obmyśleć co podać na Wigilię i na święta, postarać się o produkty, a potem na czas je przygotować. Niektóre wymagają pracy już parę dni przedtem. A kiedy jeszcze mają być goście, choćby z rodziny, trzeba starać się dobrze wypaść i dogodzić gustom wszystkich. Mówi się o gorączce przedświątecznej i zaganianiu kobiety, która jest i kucharką, i kelnerką, i jest tak zmęczona, że marzy o odpoczynku i często zasypia, jak tylko minie największy nawał pracy. Możliwość wspólnego, rodzinnego przeżywania świąt dla takiej kobiety wprost nie istnieje.
Na szczęście w wielu rodzinach najbliżsi nie pozostawiają kobiety samej. Już dzieci cieszą się, gdy mogą w czymś pomóc, a córki, niekiedy synowie, a czasem nawet mężowie biorą na siebie część przedświątecznych i świątecznych trudów. Na każdego przypada trochę mniej roboty, a jest czas na wspólne pobycie razem, rozmowę i pośpiewanie kolęd. Niech firanki zaczekają z praniem do po Świętach, wtedy domyje się i resztę okien. Ważne, że świętujemy razem, kochający się i nie do końca zmęczeni.
Tydzień temu obchodziliśmy święto Świętej Rodziny. Przypomnijmy sobie, jak przeżywaliśmy Święta i przygotowanie do nich w naszej rodzinie.
W rozpoczynającym się Nowym Roku Pańskim 2022 życzę Wszystkim, aby Wasze Rodziny pod opieką Jezusa, Maryi i Józefa żyły w zgodzie i miłości oraz – nie tylko od święta, ale i na co dzień – cieszyły się tym, że każdy w rodzinie jest odpowiedzialny, także za sprawy materialne i czuwa nad tym, by nikt nie był zanadto obciążony obowiązkami. Do Siego Roku!
Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj