Twarze bezpieki

Treść

Helena (Fajga Mindla) Wolińska, (ur. 1919) - ppłk, prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej, oskarżona o zbrodnie komunistyczne.
Urodziła się w Warszawie. Córka Jana i Ewy z d. Matulak. Według niektórych źródeł pochodziła z żydowskiej rodziny Goldfinger. Wym

ienia się też błędnie nazwisko Chałupnik (termin nie oznacza jednak nazwiska, lecz zawód jej ojca; zob. Helena Wolińska, "Nasza Polska" 1998, nr 50). Od 1936 r. była członkiem komórki i kierownikiem grupy młodszej Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. Po wybuchu wojny znalazła się we Lwowie. Od listopada 1939 r. do czerwca 1940 r. pracowała jako kelnerka w Domu Studenta Uniwersytetu we Lwowie. W okresie wrzesień - grudzień 1940 r. była gońcem w lwowskim przedsiębiorstwie "Miedsantrud". Członkini Komsomołu. Do wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w czerwcu 1941 r. pracowała jako sekretarz techniczny na Uniwersytecie we Lwowie. Od sierpnia do listopada 1942 r. była łączniczką Sztabu Głównego Gwardii Ludowej. Potem szefem biura sztabu GL (do 31 XII 1943 r.) i szefem biura sztabu Armii Ludowej (do 31 VII 1944 r.). Od 1 VIII 1944 r. została szefem Wydziału Ogólnego Komendy Głównej MO. W kwietniu 1949 r. przeszła do Departamentu Służby Sprawiedliwości, gdzie pracowała na stanowiskach: radcy prawnego Wydziału IV DSS MON, szefa Wydziału V Naczelnej Prokuratury Wojskowej, szefa Wydziału IV ds. Szczególnych NPW, szefa Wydziału VII Nadzoru nad Śledztwami w Sprawach Szczególnych NPW (1950-1953), szefa Wydziału Kadr i Wyszkolenia NPW (1953-1954). Doprowadziła do bezprawnego aresztowania - z powodów politycznych - kilkudziesięciu osób. Przyczyniła się m.in. do śmierci generała AK Augusta Emila Fieldorfa, straconego w 1953 r. po sfingowanym procesie. 6 XII 1954 r. przeniesiona do rezerwy.
W latach 1942-1956 była żoną gen. Franciszka Jóźwiaka "Witolda" - szefa sztabu GL i AL, po wojnie komendanta głównego MO, a następnie wicepremiera. W 1948 r. ukończyła na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego studia rozpoczęte jeszcze przed wojną.
Po 1956 r. pracowała w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR, uzyskała doktorat na podstawie pracy "Przerwanie ciąży w świetle prawa karnego". Zwolniono ją z uczelni w wyniku marcowych czystek w 1968 roku. Wyemigrowała wraz z mężem Włodzimierzem Brusem (1921-2007), marksistowskim ekonomistą. Zamieszkała w Oksfordzie, gdzie mąż wykładał na uniwersytecie.
Posiada obywatelstwo brytyjskie. W 2006 r. prezydent Lech Kaczyński pozbawił ją Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski. Polska stara się o jej ekstradycję.
oprac. dr Krzysztof Szwagrzyk, IPN Wrocław
"Nasz Dziennik" 2007-11-30

Autor: wa