Szczera chęć pomocy każdemu człowiekowi
Treść
Jeśli więc zamiast wzajemnego kąsania będzie szczera chęć pomocy każdemu człowiekowi, by nikt nie czul się osamotniony, gdy stanie bezradny wobec swych kłopotów, to już będzie się realizowało Królestwo Boże. „Jeden drugiego brzemiona noście, a tak wypełnicie prawo Chrystusowe” (Ga 6,2).
Ja ci radzę rób, jak uważasz – słyszy się często, gdy zwraca się do kogoś o radę. Może to być wyrazem zaufania do naszego rozumu i roztropności albo też niechęci do jakiegokolwiek angażowania się w nasze sprawy. Może też być wyrazem kompletnej bezradności wobec problemu, który jest trudny do rozwiązania. Z drugiej znów strony mówi się: nic nie czyń bez rady, a nie będziesz żałował. Tak, bo człowiek nawet bardzo wykształcony, choćby wiedział bardzo wiele, staje nieraz wobec sytuacji, w której nie wie, jak postąpić. No i szuka rady…
Naprzeciw tym potrzebom wychodzą rozmaite instytucje społeczne, jak doradztwo prawne, podatkowe, zawodowe, psychologiczne i wiele innych. Nawet w zarządzaniu państwem czy rozmaitymi instytucjami istnieją rady, choćby rada nadzorcza, rada ministrów, a u nas była nawet Rada Państwa. Często rady mają tylko głos doradczy, a niekiedy decydujący. Cały ustrój Rosji komunistycznej oparty był na systemie rad; nawet nazwa państwa brzmiała Związek Socjalistycznych Republik Rad (ZSRR).
Także w Kościele papież ma radę kardynałów, istnieją rady parafialne, a w Polsce choćby Rada Główna Episkopatu. Te wszystkie i inne rady jednak nie wystarczą, jeśli nie będzie dobrego stosunku człowieka do człowieka. Stąd stale aktualne jest wezwanie sprzed dwóch tysięcy lat św. Pawła do Galatów:
Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała… (Ga 5, 14-16)
Jeśli więc zamiast wzajemnego kąsania będzie szczera chęć pomocy każdemu człowiekowi, by nikt nie czul się osamotniony, gdy stanie bezradny wobec swych kłopotów, to już będzie się realizowało Królestwo Boże. Jeden drugiego brzemiona noście, a tak wypełnicie prawo Chrystusowe (Ga 6,2).
Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj