Święto Ofiarowania Pańskiego

Treść

W Polsce Ofiarowanie Pańskie nazywane jest tradycyjnie świętem Matki Bożej Gromnicznej. Pierwsze ślady obecności w Kościele odnajdujemy w Jerozolimie w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Kroniki rzymskie odnotowują, iż procesja ze świecami tego dnia przemierzała ulice Wiecznego Miasta już w 492 roku.

Według przepisów Prawa, każdy pierworodny syn był własnością Jahwe. Dlatego czterdziestego dnia po urodzeniu należało go zanieść do świątyni w Jerozolimie, złożyć na ręce kapłana, a następnie wykupić za symboliczną sumę 5 syklów. Wraz z religijnym obrzędem ofiarowania odbywała się druga ceremonia "oczyszczenia" matki dziecka. Gdy rodzice byli biedni, matka zobowiązana była złożyć ofiarę z baranka, ewentualnie z dwóch synogarlic lub gołębi (taką ofiarę złożyła Maryja). Święty Łukasz precyzyjnie opisuje to wydarzenie, dodając epizod spotkania z Symeonem i Anną. Symeon pod natchnieniem Ducha Świętego wypowiada szereg proroctw dotyczących Dziecięcia i jego Matki: będzie On światłem, które oświeci wszystkie narody. Stanie się też znakiem sprzeciwu, wiele wycierpi także Maryja, której "duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu".
Święto Ofiarowania Pańskiego ma głęboką treść: oto Chrystus wchodzi do świątyni, kończy się kapłaństwo Starego Przymierza, a rozpoczyna w Nim i przez Niego kapłaństwo nowe, w którym On sam staje się ofiarą. Istotną rolę w dotarciu do istoty przesłania wspominanego dziś wydarzenia odgrywa symbolika światła. Chrystus zostaje nazwany "światłem na oświecenie pogan" - wiele lat potem sam powie o sobie, że jest "Światłem świata" (por. J 8, 12). Wymiar ten w naszej tradycji manifestuje się przez poświęcenie gromnicy - bogato przystrojonej świecy, którą później zapala się w domu, prosząc Chrystusa przez pośrednictwo Jego Matki o zachowanie od niebezpieczeństw, klęsk, piorunów, pożarów. Po dziś dzień zapaloną gromnicę wkłada się też do ręki konającego, co ma go bronić przed zakusami złego ducha, który w tej właśnie szczególnej chwili chce sprowokować do bluźnierstwa czy niewiary. W Polsce święto Ofiarowania Pańskiego przybrało charakter wybitnie maryjny. W Matce Jezusowej widzimy Tę, która przez swoje pokorne "fiat" sprowadziła Światło Boże na ziemię i która nas osłania - jako nasza Orędowniczka i Pośredniczka - przed zagubieniem się na drogach życia.
Wraz ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, rozbiera się szopki bożonarodzeniowe i choinki. W 1997 r. Jan Paweł II 2 lutego ustanowił Światowym Dniem Życia Konsekrowanego. W adhortacji "Vita consecrata" pisał: "Ofiarowanie Jezusa staje się wymowną ikoną całkowitego oddania własnego życia dla tych, którzy powołani są, aby odtworzyć w Kościele i w świecie poprzez rady ewangeliczne 'charakterystyczne przymioty Jezusa, dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo' (...) Życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła jako element o decydującym znaczeniu dla jego misji, ponieważ wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego oraz dążenie całego Kościoła-Oblubienicy do zjednoczenia z jedynym Oblubieńcem".
ks. Paweł Siedlanowski
"Nasz Dziennik" 2009-02-02

Autor: wa