Święte oburzenie
Treść
Jezus jest królem i w tym królowaniu nad wadami mamy Go naśladować, nade wszystko jednak mamy naśladować Go w miłości, która nie cofnie się przed niczym, byle mogła zajaśnieć w całej mocy.
XXIX Niedziela Zwykła
Iz 53,10–11; Hbr 4,14–16; Mk 10,35–45
Dlaczego Apostołowie oburzyli się na Jakuba i Jana? Zapewne sądzili, że spełnienie prośby, którą bracia skierowali do Jezusa, jest dla reszty grona jakimś zagrożeniem. Skoro Jakub i Jan będą tak blisko Zbawiciela, to w pewnym sensie odepchną pozostałą dziesiątkę uczniów. Ta obawa pokazuje nie tylko ich charaktery, ale też i to, w jaki sposób wyobrażali sobie Pana Boga. Skoro jednych stawia po prawicy i lewicy, to znaczy, że ci, co są dalej, są apostołami drugiej kategorii… Bóg jednak nie jest jak człowiek – mówi dalej Jezus – Jego działanie jest zupełnie inne. Miejsca upragnione przez Jana i Jakuba dostaną się tym, dla których są przygotowane i nie o to chodzi, by z tego powodu rozpaczać. Wobec każdego z nas Bóg ma jakieś zamiary, a ich ukoronowaniem jest niewyobrażalna zażyłość, z każdym na sto procent, bez żadnych klasyfikacji na zbawionych drugiej lub trzeciej kategorii. Jezus zwraca uwagę uczniów na coś innego: „Chcecie być blisko Mnie? To naśladujcie Mój przykład. Chcecie wejść w zażyłość ze Mną? Postępujcie jak Ja”. Jezus jest królem i w tym królowaniu nad wadami mamy Go naśladować, nade wszystko jednak mamy naśladować Go w miłości, która nie cofnie się przed niczym, byle mogła zajaśnieć w całej mocy.
To oburzenie nie jest przypadłością jedynie Apostołów. Oburza się Marta, że Jezus nie upomina Marii (zob. Łk 10,38–42); oburzeni są robotnicy z winnicy, że wszyscy otrzymali po denarze (zob. Mt 20,1–16); oburzeni są faryzeusze, że Jezus jada z celnikami i grzesznikami (Mt 9,9–13). Sporo tego sposobu reagowania, ale za to niewiele miłości. Dopóki jej nie stanie, dopóty kwitnąć będzie „święte” oburzenie, które nie pozwala każdemu człowiekowi być blisko Serca Jezusa.
Fragment książki Słowo jest blisko ciebie. Refleksje wokół czytań liturgicznych
Szymon Hiżycki OSB (ur. w 1980 r.) studiował teologię oraz filologię klasyczną; odbył specjalistyczne studia z zakresu starożytnego monastycyzmu w kolegium św. Anzelma w Rzymie. Jest miłośnikiem literatury klasycznej i Ojców Kościoła. W klasztorze pełnił funkcję opiekuna ministrantów, duszpasterza akademickiego, bibliotekarza i rektora studiów. Do momentu wyboru na urząd opacki był także mistrzem nowicjatu tynieckiego. Wykłada w Kolegium Teologiczno-Filozoficznym oo. Dominikanów. Autor książki na temat ośmiu duchów zła Pomiędzy grzechem a myślą oraz o praktyce modlitwy nieustannej Modlitwa Jezusowa. Bardzo krótkie wprowadzenie.
Żródło: cspb.pl, 16
Autor: mj