Święci małżonkowie

Treść

3 lipca br. Ojciec Święty Benedykt XVI, podczas audiencji udzielonej prefektowi Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych ks. kard. José Saraivie Martinsowi, zatwierdził 13 dekretów w sprawach beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych, z których 2 dotyczą rodziny Karmelu, mianowicie cudu do kanonizacji bł. Noniusza Alvareza Pereiry OCarm. z Lizbony i cudu do beatyfikacji rodziców św. Teresy od Dzieciątka Jezus, Ludwika i Zelii Martinów. W najbliższym czasie zostaną podane daty ich kanonizacji i beatyfikacji. Błogosławiony Noniusz Alvarez Pereira urodził się 28 czerwca 1360 r. w Sernache w Portugalii. Pasowany na rycerza w wieku kilkunastu lat z zapałem oddawał się służbie wojskowej, broniąc niepodległości swego kraju, będąc nawet naczelnym wodzem, do dziś czczonym jako bohater narodowy w Portugalii. Po śmierci żony wstąpił w 1423 r. do zakonu karmelitańskiego, gdzie przyjął habit i imię br. Noniusz od Najświętszej Maryi Panny. Liczył już 63 lata. Do końca życia pracował jako brat zakonny w ufundowanym przez siebie klasztorze w Lizbonie, gdzie zasłynął jako mąż modlitwy i umartwienia oraz szczególnej miłości do Matki Bożej. Pełnił też liczne dzieła miłosierdzia, szczególną troską otaczając osierocone dzieci. Zmarł w opinii świętości w Niedzielę Wielkanocną, 1 kwietnia 1431 roku. 23 stycznia 1918 r. Papież Benedykt XV zaliczył go w poczet błogosławionych, stawiając go za wzór wszystkim walczącym w pierwszej wojnie światowej. Proces kanonizacyjny autoryzował już w 1940 r. Papież Pius XII. Liturgia Karmelu i kalendarz liturgiczny Kościoła w Portugalii wspomina go 1 kwietnia. Z kolei rodzice św. Teresy od Dzieciątka Jezus, o których ona sama wyraziła się, że "dobry Bóg dał jej ojca i matkę bardziej godnych nieba niż ziemi", żyli w wieku XIX. Zelia Guérin (1831-1877) pochodząca z rodziny o tradycjach wojskowych, posiadając serce bardzo wrażliwe i wspaniałomyślne, chciała służyć bliźnim i wstąpić do Sióstr Miłosierdzia. Gdy jednak nie mogła zrealizować tego pragnienia, otworzyła zakład koronkarski, a następnie wyszła za mąż. Jako idealna żona i matka oddała się altruistycznie obowiązkom rodzinnym, w całkowitym zapomnieniu o sobie. Wydała na świat dziewięcioro dzieci, z których czworo zmarło bardzo wcześnie. W wychowaniu córek, które wszystkie zostały zakonnicami, łączyła słodycz ze stanowczością; dzieci wiedziały, że żadne z ich uchybień nie zostanie przemilczane. Ciężka i bolesna choroba, znoszona z prawdziwie chrześcijańskim heroizmem, zabrała ją z tego świata w 46. roku życia. Ludwik Martin (1823-1894), syn oficera armii francuskiej, odznaczał się wielką prawością charakteru. Po nieudanej próbie podjęcia życia zakonnego obrał zawód zegarmistrza i poślubił Zelię. Brał czynny udział w życiu parafialnym jako członek kilku stowarzyszeń. Dotknięty długą i bolesną chorobą zakończył życie pod opieką córki Celinki, która po jego śmierci mogła zrealizować swoje zakonne powołanie. Dekret heroiczności cnót małżonków Martin 26 marca 1994 r. ogłosił Sługa Boży Jan Paweł II. o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD "Nasz Dziennik" 2008-07-05

Autor: wa