Stosunek do pieniędzy obnaża naturę człowieka
Treść
Za jej pomocą można zyskiwać przyjaciół, ujawnia się przy niej uczciwość lub jej brak, wierność, niewierność, dbałość o cudze dobra i własne – tyle się przy niej dzieje. Tak, to przy mamonie najbardziej ujawnia się ludzka uczciwość i wierność lub nieuczciwość i przewrotność.
XXV Niedziela Zwykła
Am 8,4–7; 1 Tm 2,1–8; Łk 16,1–13
Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną (Łk 16,9). A jednak mamona nie jest taka zła. Jezus, owszem, przestrzega przed przywiązaniem się do niej i wiązaniem z nią wszystkich nadziei, ale wskazuje także na jej dobre strony. Za jej pomocą można zyskiwać przyjaciół, ujawnia się przy niej uczciwość lub jej brak, wierność, niewierność, dbałość o cudze dobra i własne – tyle się przy niej dzieje. Tak, to przy mamonie najbardziej ujawnia się ludzka uczciwość i wierność lub nieuczciwość i przewrotność. Stosunek do pieniędzy obnaża naturę człowieka. One nie zbawiają, choć dużo różnych spraw, także i dobrych, może się wydarzać przy zarządzaniu finansami.
Prorok Amos nawołuje: Słuchajcie tego wy, którzy gnębicie ubogiego i bezrolnego pozostawiacie bez pracy, którzy mówicie: Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać zboże? Kiedyż szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerz? A będziemy zmniejszać efę, powiększać sykl i wagę podstępnie fałszować. Będziemy kupować biednego za srebro, a ubogiego za parę sandałów i plewy pszeniczne będziemy sprzedawać (Am 8,4–6). Święty Paweł, mówiąc, że Bóg jest jeden, chce powiedzieć, że nie ujdziesz przed Nim w tym, co robisz bliźniemu. On troszczy się także o biednych i wie, co dla nich robisz. Będzie miał powód do wynagrodzenia czy upomnienia? Chcę więc, by mężczyźni modlili się na każdym miejscu, podnosząc ręce czyste, bez gniewu i sporu (1 Tm 2,8), pisze św. Paweł.
Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu (Łk 16,4) – sprytne rozwiązania są mile widziane, z korzyścią dla obu stron, o ile są uczciwe.
Zatem pozyskujcie sobie przyjaciół.
Fragment książki Słuchaj… Refleksje liturgiczne
Jan Paweł Konobrodzki OSB (1960 – 2016) – pochodził z Wołomina. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk Ojca Św. Jana Pawła II w Lublinie w roku 1987. Pracował w parafii tynieckiej jako wikary, następnie w wydawnictwie Tyniec. Przez wiele lat opiekował się starszymi i chorymi współbraćmi w klasztorze. Ukończył Podyplomowe Studium Retoryki na UJ/PAT. Autor publikacji: Słuchaj… Refleksje liturgiczne, Pustynne szlaki. Wyjście w nieznane, Pustynne szlaki. Serce pustyni.
Żródło: cspb.pl, 17
Autor: mj