Skarby krakowskich bernardynów

Treść

Rzeźby, malowidła, szaty i naczynia liturgiczne, stare dokumenty - to wszystko złożyło się na wystawę "Skarby krakowskich bernardynów", która została zorganizowana na zakończenie obchodów 550-lecia obecności zakonu w Polsce. Początki tego zgromadzenia na naszych ziemiach związane są z przybyciem do Krakowa słynnego kaznodziei św. Jana Kapistrana w 1453 roku.
Przybył on na zaproszenie króla Kazimierza Jagiellończyka i biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego. Działalność św. Jana Kapistrana pod Wawelem, zwłaszcza jego płomienne kazania, spowodowała, że zyskał ogromną popularność, przyciągając tym samym wielu młodych do franciszkańskiego Zakonu Braci Mniejszych. Ponieważ pierwszy kościół był pod wezwaniem św. Bernarda ze Sieny, ludność nazwała pracujących w nim zakonników bernardynami. I tak zostało do dziś. Pierwszy kościół i klasztor ufundował dla nich w 1453 r. biskup Oleśnicki. Podczas potopu szwedzkiego świątynia została zrujnowana. Jej odbudowę przeprowadzono w latach 1659-1680 i w takim stanie możemy ją obecnie podziwiać. Przez te przeszło pięć wieków bernardyni zgromadzili wiele cennych zabytków, które przetrwały do naszych czasów. Jednakże większość z nich schowana jest głęboko za klasztorną furtą, niedostępna dla przeciętnego człowieka.
Obecna ekspozycja jest więc niezwykle rzadką okazją do zobaczenia tych swoistych skarbów. Składa się na nią 70 najcenniejszych zabytków. Szczególną uwagę przykuwa rzeźba św. Anny Samotrzeć z końca XV w., która powstała w krakowskim warsztacie Wita Stwosza. Znakomite są również dwie późnogotyckie rzeźby: posąg "Chrystusa Frasobliwego" i "Głowa św. Jana Chrzciciela na misie". Klasztorne skarby to także relikwiarze. Znajdziemy ich tu kilka: relikwiarz św. Bernarda ze Sieny, św. Franciszka z Asyżu, bł. Jana z Dukli, bł. Szymona z Lipnicy, dwa relikwiarze Krzyża Świętego wszystkie z XVIII wieku. Część ekspozycji stanowią wydobyte z bogatych zbiorów biblioteki i archiwum prowincji dokumenty wystawiane m.in. przez kancelarię Kazimierza Jagiellończyka, a odnoszące się do początków klasztoru. Z zabytków piśmienniczych na uwagę zasługują również: "Kronika świata" Hartmanna Schedla z 1493 r. - zawierająca najstarszy ze znanych drzeworytowy widok Krakowa, czy bogato iluminowany rękopiśmienny graduał, dzieło brata Józefa z Tyśmienicy z roku 1524.
Dorota Matacz-Bajor, Kraków

Wystawa czynna jest codziennie, z wyjątkiem niedzieli, w godz. 10.00-16.00 po uprzednim zgłoszeniu na furcie przy ul. Bernardyńskiej 2.
Nasz Dziennik 30-10-2003

Autor: DW