Siła sakramentów

Treść

Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.

A Jezus widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».

 

I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je (Z rozdz. 10 Ewangelii wg św. Marka)

Urywek z Listu św. Jakuba mówi nam o sakramentach: że to sprawa najbardziej naturalna w życiu człowieka, w każdej sytuacji i w każdym momencie. Życie sakramentalne (spowiedź, komunia święta, codzienne podejmowanie zobowiązań wynikających z chrztu świętego) powoli, krok za krokiem, buduje w nas głębokie życie modlitwy. Wtedy chrześcijanin staje się niczym Eliasz: jego modlitwa przenika niebiosa, staje się jak miecz w śmiertelnym boju ze złem. Czy takie życie duchowe przeznaczone jest dla elity? Jezus, który błogosławi dzieci, pokazując tym samym swoją szczególną bliskość z nimi, mówi nam, że życie duchowe nie jest dla elity, ale dla każdego, kto będzie chciał szczerym sercem służyć Bogu. Czas zatem odnowić w sobie pobożność, czas na powrót do gorliwego życia w duchu świętych sakramentów.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Jk 5, 13-20; Mk 10, 13-16

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Zródło: ps-po.pl, 21 maj 2016r.

Autor: mj

Tagi: Siła sakramentów