Sierpień ze św. o. Maksymilianem Marią Kolbem

Co możemy

Ileż to razy doszło do uszu naszych zrezygnowane albo i zrozpaczone słowo: nie mogę, nie mogę, nie podołam, brak mi sił. Oczywiście w dziedzinie fizycznej mamy siły ograniczone i próżno, by ktoś silił się podnieść ręką ciężar kilkutonowy. Ale i w dziedzinie moralnej ta sama skarga nieraz daje się słyszeć. Nie mogę wyzbyć się tej wady, nie mam sił, by zdobyć się na tę czynność cnoty. To przechodzi moje siły.

Czy rzeczywiście i wtedy nie możemy? Święty Paweł przecież wyraźnie głosi: „Wszystko mogę”!… Ale, bo też na tym nie urywa, lecz dodaje „w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13). „Beze Mnie” – mówi sam Pan Jezus – „nic uczynić nie możecie” (J 15,5).

Dlaczego? Bo jeżeli Pan Bóg czegoś od nas żąda, to na pewno nie poskąpi siły do wykonania Jego Woli, bylebyśmy tylko ze swej strony nie zaniedbali tego, co od nas zawisło. Trzeba łaski Bożej, by czynić dobrze, ale dusza z całą pewnością może tę łaskę zdobyć sobie modlitwą.

Mamy taki łatwy i pewny sposób, by mieć wszystko. Mamy Pośredniczkę łask wszelkich. Trzeba tylko, byśmy i my naprawdę chcieli i dlatego coraz mniej od Niej stronili, coraz serdeczniej Ją kochali w pokusach, trudnościach, przeciwnościach, uznając Jej potęgę, Jej Wszechpośrednictwo u Boga, z całym zaufaniem do Niej się uciekali. Wtedy i my będziemy móc wszystko, ale w Tym, który nas umacnia przez Niepokalaną.

Niepokalanów, 1937 r.

Wybór z pism o. Maksymiliana Marii Kolbego

Modlitwa św. o. Maksymiliana Kolbego

O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za masonami i poleconymi Tobie.

Nasz Dziennik, 1 sierpnia 2014