Rozmowa II z abba Mojżeszem. O rozpoznawaniu myśli
Treść
Wczorajszej nocy skupiliśmy się podczas rozmowy na darze rozpoznawania i na nim też zakończyliśmy naukę. Chcąc teraz mówić o jego istocie i znaczeniu, uważam za stosowne wykazać najpierw jego wyjątkowość, posługując się przy tym wypowiedziami Ojców.
Zażywszy nieco snu nad ranem, ucieszyliśmy się, gdy już wreszcie słońce wzeszło. Zaczęliśmy wówczas prosić o obiecaną nam naukę. Błogosławiony Mojżesz rozpoczął następująco:
– Widzę, że takim płoniecie pragnieniem, iż, jak mi się zdaje, nawet krótkiej chwili, którą wolałem przeznaczyć raczej na pokrzepienie ciała, aniżeli na dalszą rozmowę, nie wykorzystaliście na odpoczynek. Im większy w was zapał, tym trudniejszy staje się mój obowiązek. Im gorętsza bowiem wasza prośba, tym gorliwiej muszę starać się o wypłacenie długu. Mówi bowiem Pismo: Gdy z możnym do stołu usiądziesz, pilnie uważaj, co masz przed sobą, a wyciągając rękę pamiętaj, że podobną będziesz musiał przygotować ucztę.
Wczorajszej nocy skupiliśmy się podczas rozmowy na darze rozpoznawania i na nim też zakończyliśmy naukę. Chcąc teraz mówić o jego istocie i znaczeniu, uważam za stosowne wykazać najpierw jego wyjątkowość, posługując się przy tym wypowiedziami Ojców.
Po przedstawieniu tego, co o tym darze sądzili lub czego uczyli nasi przodkowie, zobaczymy następnie na przykładach zgubnych upadków, dawnych i współczesnych, w jakie nieszczęścia popadły różne osoby tylko dlatego, że nie posiadały tej cnoty w dostatecznym stopniu. W ten sposób rozważymy, na ile to możliwe, korzyści i pożytek, jaki z niej wynika.
Na koniec, zastanawiając się nad jej godnością, wspaniałością i zasługami, przekonamy się jeszcze skuteczniej, jak winniśmy do niej dążyć i jak ją w sobie pielęgnować / Św. Jan Kasjan
Słuchasz fragmentu książki Rozmowy z Ojcami, tom 1 św. Jana Kasjana / Czyta: Franciszek Wytych OSB / Słuchaj podcastów
Św. Jan Kasjan (ok. 365–435) jeden z największych autorytetów w monastycyzmie zachodnim. Urodzony w Dobrudży (na terenie dzisiejszej Rumunii i Bułgarii), od młodości zafascynowany życiem monastycznym. Mając 18 lat wyruszył do Palestyny (383), gdzie wstąpił do klasztoru. Razem z Germanusem, swoim przyjacielem, udał się do Egiptu (Nitria, Cele, Sketis), gdzie spotkał się i rozmawiał z najsłynniejszymi Ojcami Pustyni. W 400 roku wyjechał do Konstantynopola, gdzie zaprzyjaźnił się ze św. Janem Chryzostomem. W roku 405 pojechał do Rzymu, szukając u papieża wsparcia dla prześladowanego Jana. Tu spotkał i zaprzyjaźnił się z diakonem Leonem, późniejszym papieżem Leonem Wielkim. Stąd wyjechał do Marsylii w 416 roku, gdzie założył dwa klasztory: męski i żeński. Napisał: „Reguły życia mnichów”; „Rozmowy z Ojcami”; „O wcieleniu Pańskim przeciw Nestoriuszowi”.
Żródło: cspb.pl, 16
Autor: mj