"Reguła" i biografia św. Benedykta z Nursji (ok. 480-547)
Treść
Raz w tygodniu chcemy publikować dla wszystkich zainteresowanych zestawienia literatury monastycznej, zarówno tej źródłowej, jak i współczesnych opracowań o duchowości benedyktyńskiej i nie tylko…
Raz w tygodniu chcemy publikować dla wszystkich zainteresowanych zestawienia literatury monastycznej, zarówno tej źródłowej, jak i współczesnych opracowań o duchowości benedyktyńskiej i nie tylko… Jest to miejsce, które ma na celu ukazanie konkretnych autorów oraz stworzenie bazy publikacji (drukowanych, elektronicznych i audiobooków), która ułatwi odszukanie interesujących tematów według których postaramy się tworzyć kolejne zestawienia. Wszystkie wpisy znajdziesz w dziale Czytaj, jeśli chcesz posłuchać fragmentów wybranych książek wejdź do kategorii Słuchaj.
Był mąż, z łaski Bożej i z imienia „Błogosławiony” (Benedictus), którego życie przepełniała świętość. Od dzieciństwa miał serce dojrzałe i wyrastając daleko ponad swój wiek cnotami nie zaprzedał swojej duszy żadnej rozkoszy. A choć żyjąc jeszcze na ziemi mógł przez czas pewien swobodnie korzystać ze świata, wzgardził nim i jego kwiatami, jakby już wszystkie uwiędły / Św. Grzegorz Wielki, fragment II księgi Dialogów
1. Reguła świętego Benedykta / II księga “Dialogów” św. Grzegorza Wielkiego (biografia)
Reguła św. Benedykta to fundament życia mniszego w Kościele zachodnim już od kilkunastu stuleci. Jednak w ciągu tak długiego czasu nic nie straciła na wartości. Następujące po sobie pokolenia mnichów i mniszek nadal dostrzegają w niej urzekający i zawsze aktualny sposób życia, realizację chrześcijańskiego ideału naśladowania Chrystusa przez postępowanie pełne umiaru, zaproponowane przez Mistrza odznaczającego się umiłowaniem Boga nade wszystko i głęboką, nadprzyrodzoną mądrością. Mistrzowie życia duchowego, zarówno znani z imienia, jak i anonimowi, pozostawili wiele reguł, ale żadna z nich nie zdobyła takiej popularności ani nie odegrała takiej roli jako żywa norma dla żywych ludzi. Reguła benedyktyńska „wyrasta” z doświadczenia wielkiego człowieka, który głęboko przeżył treść Ewangelii i pragnął podzielić się swym doświadczeniem z innymi, aby także oni osobiście zetknęli się z Chrystusem we wspólnocie zakonnej.
Wersja drukowana / elektroniczna (e-book) / audiobook
2. Reguła Mistrza. Reguła św. Benedykta
Anonimowe dzieło, które co najmniej od IX w. Nazywane było Regułą Mistrza (Regula Magistri), to starożytny zbiór praw monastycznych, z wielu względów niezwykły.
Po pierwsze, z powodu zupełnie wyjątkowej długości. Wydanie in-folio, pod red. M. Brockie’ego, zajmuje 66 stron, czyli trzy razy więcej niż Reguła św. Benedykta, która sama jest już dwa razy dłuższa niż większość starożytnych reguł zgromadzonych w Codex Regularum Benedykta z Aniane.
Inną charakterystyczną cechą tego dzieła, która nadała mu nazwę, jest układ rozdziałów w formie pytań i odpowiedzi: po sformułowaniu „Pytanie uczniów” (Interrogatio discipulorum), które stanowi tytuł każdego rozdziału, następuje część „Pan odpowiedział poprzez Mistrza” (Respondit Dominus per magistrum), stanowiąca treść rozdziału.
3. Św. Grzegorz Wielki Dialogi
Dzieło powstawało około roku – niektóre rozdziały pochodzą z 594 roku. Jeżeli mamy wierzyć Prologowi, to mówiąc dokładniej pewien diakon, Piotr, miał poprosić papieża, żeby przerwał pracę nad komentarzami do Pisma Świętego, aby opowiedzieć o cudach świętych Italii. Jednakże fikcja literacka jest dość wyraźna w tym wstępie, podobnie jak w pozostałej części rozmowy między Grzegorzem i jego partnerem. Rozmówca ów, prawdziwy czy też domniemany, jest postacią, którą dobrze znamy dzięki korespondencji papieża. W Przedmowie papież mówi o tym, że od najwcześniejszej młodości jest on jego przyjacielem i towarzyszem studiów nad Świętym Słowem, a Listy pokazują nam subdiakona Piotra także w jego pracy na służbie Kościoła Rzymskiego, na kluczowych placówkach Sycylii i Kampanii, gdzie przebywał aż do owego lipca 593 roku, kiedy przybył do Rzymu i otrzymał święcenia diakonatu.
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj