Ratowanie życia jest najistotniejszym obowiązkiem państwa
Treść
12 października 2006 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński na podstawie art. 122 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej dokonał uroczystego podpisania ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
W uroczystości wzięli udział m.in.: Szef Kancelarii Prezydenta RP Aleksander Szczygło, Sekretarz Stanu Robert Draba, Podsekretarz Stanu Lena Dąbkowska-Cichocka i Doradca Prezydenta RP Tomasz Zdrojewski.
Prezydent RP zwracając się do zebranych powiedział:
„Panie Ministrze, Panie i Panowie Ministrowie, Szanowni Państwo!
Rzadko podpisuję ustawy przy kamerach. To jest rutynowa czynność prezydenta – podpisywanie lub czasami odmowa podpisania ustawy. W tym przypadku zrobiłem to w formie tak uroczystej, ponieważ został uczyniony istotny krok naprzód, chociaż nie krok ostateczny – ja sobie z tego zdaję sprawę. Jest postęp, nie osiągnęliśmy jeszcze, przede wszystkim ze względu na wielkie napięcia w budżecie naszego państwa, tego wszystkiego, co osiągnięte być powinno. Ale ratownictwo medyczne to dziedzina najściślej związana z ochroną już nawet nie ludzkiego zdrowia, tylko ludzkiego życia.
Wszyscy wiemy, jak wielka ilość naszych współobywateli, rodaków, ludzi po prostu – mówimy w tej chwili o Polsce – nie kończy swego życia śmiercią naturalną, tylko w wyniku różnego rodzaju wypadków. Ratownictwo jest też bardzo potrzebne ludziom, których dotknęły choroby organiczne, naturalne, niezwiązane z żadnymi zdarzeniami zewnętrznymi wobec organizmu człowieka. I tutaj też, kto przeżyje, a kto żyć nie będzie – a to zawsze mówię – jest różnica tak wielka, że w ogóle nie do ogranięcia umysłem ludzkim. Bardzo często zależy to od szybkości i jakości ratownictwa. Stąd ustawa, o której mówimy jest ustawą porządkującą, potrzebną – choć zdaję sobie sprawę, że czyni poważny, ale pierwszy dopiero krok w dobrym kierunku. Dlatego też chciałem ją podpisać w formie uroczystej.
Państwo ma wiele obowiązków wobec swoich obywateli, ale zawsze mi się wydawało, że obowiązek ratowania ich życia jest z nich obowiązkiem najistotniejszym – ratowania życia ze względu na różne zagrożenia, ale te, o których mówimy, występują najczęściej. Chciałem pogratulować panu ministrowi Relidze i jego resortowi, także urzędowi Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, którzy przyczynili się do tego przedłożenia rządowego. Wiem, że były plany różnego rodzaju poprawek, uzupełnień, w niejednym przypadku pewnie słuszne, tylko na razie jeszcze nierealne. Dziś nasz produkt krajowy brutto rośnie w tempie ponad 5 procent. Wierzę, że uda nam się takie tempo utrzymać przez kilka lat. Powtarzam: wierzę, chociaż tutaj niczego pewnym być nie można, że rosnąca zamożność naszego społeczeństwa, naszego narodu da podstawy, by na ten wyjątkowo szczytny cel przeznaczyć jeszcze istotnie większe środki.
Raz jeszcze gratuluję i dziękuję bardzo.”
"Kancelaria Prezydenta RP" 2006-10-13
Autor: wa