Przemienić się - 2. Niedziela Wielkiego Postu

Treść

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim.

Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.» Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.

A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój wybrany, Jego słuchajcie.» W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam.

 

A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli (Z rozdz. 9 Ewangelii wg św. Łukasza)

W kolejną niedzielę Wielkiego Postu idziemy z Jezusem na górę Tabor, aby doświadczyć wyzwalającego przemienienia. Co mówi nam liturgia słowa dzisiaj i jak programuje naszą pracę na najbliższe dni?

Pierwsze czytanie mówi nam o przymierzu Boga z Abrahamem. Jest ono opisane tak, jak gdyby Bóg zawierał z Patriarchą układ wedle zwyczajów Bliskiego Wschodu owego czasu. Bóg jakoś zniża się do człowieka i tak do niego przemawia, tak z nim postępuje, aby człowiek zrozumiał Boga i Jego zamiary. A zatem pierwsze wezwanie: nie szukajmy Boga w niezwykłościach, ale raczej w szarym dniu codziennym. Tam Go znajdziemy jak znalazł Go Abraham.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Rdz 15, 5-12. 17-18; Flp 3, 17 – 4, 1 lub Flp 3, 20 – 4, 1; Łk 9, 28b-36

Tak postępujący człowiek staje się, wedle określenia św. Pawła, przyjacielem krzyża Chrystusa. Przyjaciel krzyża nie ucieka przed trudem wiary, ale uważnie bada znaki obecności Bożej, pilnie rozgląda się wokół siebie, aby nie uronić żadnego momentu Bożej obecności.

Wtedy staje się możliwe przemienienie. W zeszłym tygodniu patrzyliśmy na Jezusa kuszonego i zwyciężającego pokusę i mogliśmy rozważać Jego człowieczeństwo. Dzisiaj mamy postawione przed oczy Jego bóstwo. I podobnie jak jesteśmy wezwani, aby pokonywać pokusy jak On je pokonał, tak też dzisiejsza niedziela mówi nam, że mamy udział w Jego bóstwie i nasze życie ma być nieustannym przemienieniem.

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Źródło: ps-po.pl, 21 lutego 2016

Autor: mj

Tagi: Przemienić się