Przebacz, abyś uzyskał przebaczenie!
Treść
Piotr zbliżył się do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?»
Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, i tak dług oddać.
Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: „Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: „Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.
Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: „Sługo niegodziwy, darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swym współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu» (Z rozdz. 18 Ewangelii wg św. Mateusza)
Liturgia słowa pokazuje nam dzisiaj przebaczenie z dwóch skrajnych punktów.
Najpierw czytamy modlitwę Azariasza, którą miał wypowiedzieć pośrodku ognia, do którego wrzucono go na rozkaz króla babilońskiego, ponieważ nie chciał odstąpić od wiary w Boga Jedynego. Młody człowiek wyznaje, że przebaczenie może przyjść jedynie poprzez miłość Boga, która jest większa niż ludzki grzech i człowiecza niewierność. Azariasz, będący pod opieką anioła, ale przecież zagrożony śmiercią, wyznaje winy całego Izraela i głęboko się utożsamia ze swymi przodkami. Modli się za nich wszystkich i za tych, którzy żyją w jego czasach – prosi o zmiłowanie nad Izraelem. Widać wyraźnie, że nie widzi innej przyczyny łaski, jak tylko miłosierdzie Boga.
Dzisiejsze czytania liturgiczne: Dn 3, 25. 34-43; Mt 18, 21-35
Ten ważny tekst uzupełnia Ewangelia. Jezus mówi do Piotra, że warunkiem uzyskania przebaczenia od Boga, jest przebaczenie bliźniemu. Modlimy się: „i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. Miłosierdzie ma swoją cenę – nie można domagać się przebaczenia dla siebie, odmawiając pojednania drugiemu człowiekowi. Ludzkie przebaczenia jest jednak „słabsze” niż przebaczenie Boże. Bardzo często bowiem możemy chcieć się pojednać, ale druga strona może takiego pojednania nam odmówić. Nastąpi blokada. Co możemy zrobić? Możemy wytrwale przebaczać pomimo tej odmowy; naśladujemy wtedy Boga, który puka do wielu ludzkich serc jak się wydaje tymczasem bezskutecznie. Może się też zdarzyć, że rana, którą ktoś nam zadał, albo którą my zadaliśmy, jest tak głęboka, że niemożliwą rzeczą jest pojednanie „od ręki”. I tutaj jest potrzebna wytrwałość – pragnienie pojednania, do którego wraca się regularnie. Może być to trwający latami proces, ale jego owoce okażą się błogosławione. Drzewa rosną bardzo długo, zanim staną się pomnikami przyrody. Przebaczenie też może wymagać cierpliwości, czasu, ale cóż nam pozostaje innego, jak tę cierpliwość okazać? Módlmy się, aby nigdy nam jej nie brakowało.
Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą
Źródło: ps-po.pl,1 marca 2016
Autor: mj