Pokora umożliwia uzyskanie dojrzałości duchowej oraz psychicznej
Treść
Pyszałek ciągle podkreśla swoją wartość, zabiega o pochwały dla siebie. Zwykle nie dostrzega potrzeb innych ludzi, chyba że mu zagrażają.
XXII Niedziela Zwykła
Syr 3,17–18.20.28–29; Hbr 12,18–19.22–24a; Łk 14,1.7–14
Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony (Łk 14,11). Jezus przestrzega dosyć konkretnie przed niespodziankami, jakie niesie ze sobą pycha. Ludzie pyszni charakteryzują się nadmierną wiarą we własną wartość i wyniosłością. Pyszałek ciągle podkreśla swoją wartość, zabiega o pochwały dla siebie. Zwykle nie dostrzega potrzeb innych ludzi, chyba że mu zagrażają. Z wyniosłością związana jest też agresja. Syrach zauważa, że: Na chorobę pyszałka nie ma lekarstwa, albowiem nasienie zła w nim zapuściło korzenie (Syr 3,28).
Podaje jednak konkretne, mocne, skuteczne lekarstwo na tę chorobę ducha. Jest nim pokora. Jest ona uznaniem naszych ograniczeń ciała i umysłu. Uznając je, przyjmujemy pokornie pomoc od innych. Owszem, zauważamy własne potrzeby, ale i potrafimy zauważyć potrzeby innych. Pokora umożliwia uzyskanie dojrzałości duchowej oraz psychicznej.
Oto konkretne zastosowanie tego lekarstwa według Jezusa:
Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego (Łk 14,8).
Kiedy wydajesz obiad albo wieczerzę, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć (Łk 14,12).
Księga Mądrości Syracha dodaje jeszcze: Synu, z łagodnością wykonuj swe sprawy, a każdy, kto jest prawy, będzie cię miłował. O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana. Wielka jest bowiem potęga Pana (Syr 3,17–18).
Nie zapominajmy, że nasz Pan pamięta szczególnie o cichych i pokornych, czyli o tych, co utrzymują z Nim osobistą żywą więź, którzy Jemu ufają:
Ojcem sierot i wdów opiekunem
jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.
Bóg dom gotuje dla opuszczonych,
jeńców prowadzi ku lepszemu życiu (Ps 68[67],6–7).
Starożytni mnisi twierdzą, że lepszy jest grzech i pokora, niż cnota podszyta pychą.
Nawet św. Benedykt radzi opatowi w Regule, by „Niczego nie czynił bez rady, a po uczynku nie będzie żałował” (RB III; Syr 32,24).
Podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie wielu ludzi doświadczyło pięknego nowego błogosławieństwa: błogosławieni gościnni. To błogosławieństwo w duchu pokory wyzwala ogromną radość życia.
Fragment książki Słuchaj… Refleksje liturgiczne
Jan Paweł Konobrodzki OSB (1960 – 2016) – pochodził z Wołomina. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk Ojca Św. Jana Pawła II w Lublinie w roku 1987. Pracował w parafii tynieckiej jako wikary, następnie w wydawnictwie Tyniec. Przez wiele lat opiekował się starszymi i chorymi współbraćmi w klasztorze. Ukończył Podyplomowe Studium Retoryki na UJ/PAT. Autor publikacji: Słuchaj… Refleksje liturgiczne, Pustynne szlaki. Wyjście w nieznane, Pustynne szlaki. Serce pustyni.
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj