Pallotyni od 100 lat w Polsce

Treść

Ksiądz dr Czesław Parzyszek SAC, Warszawa
11 listopada 2007 roku mija 100 lat od przybycia pallotynów na ziemie polskie. Z tej racji w Ołtarzewie odbędą się główne uroczystości jubileuszowe. Mszy św. koncelebrowanej o godz. 11.00 będzie przewodniczył JE ks. abp Kazimierz Nycz. W uroczystości wezmą udział członkowie Zarządu Generalnego z ks. generałem Friedrichem Kritzem, wyżsi przełożeni pallotyńscy z Europy, wyżsi przełożeni z Polski, pallotyni z obydwu prowincji (warszawskiej i poznańskiej), siostry pallotynki, przedstawiciele wspólnot Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego oraz zaproszeni goście.

Założyciel - św. Wincenty Pallotti
Pallotti żył w Rzymie w pierwszej połowie XIX wieku (1795-1850). Chciał doprowadzić do Boga cały świat. Marzył o zaangażowaniu wszystkich chrześcijan w ewangelizację świata i zjednoczeniu ich wysiłków dla pełniejszego wykonania apostolskich zadań Kościoła. Był przekonany, że wszyscy członkowie ludu Bożego są powołani do apostolstwa na mocy zobowiązania wynikającego z przykazania miłości. W 1835 roku założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego - dzieło, któremu postawił jako zadanie budzenie u wszystkich katolików głębokiej świadomości ich apostolskiego powołania i ożywianie w nich miłości. Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego jest otwarte na różne kultury narodów, jest otwarte dla wszystkich członków ludu Bożego: duchowieństwo, instytuty życia konsekrowanego i laikat. W tym wielkim dziele Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego rolę wspólnoty animującej i integrującej - zdaniem Pallottiego - winno odgrywać Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (pallotyni - księża i bracia) oraz siostry pallotynki.
To, czego dokonał Wincenty Pallotti w ciągu 32 lat kapłańskiej działalności, wydaje się nie do wiary. Był wszędzie tam, gdzie wzywała go potrzeba duchowa czy doczesna jakiejś duszy; zakładał domy dla sierot; posługiwał chorym w szpitalach; założył szkoły wieczorowe dla rzemieślników; troszczył się o więźniów i żołnierzy jako ich kapelan; głosił misje ludowe i rekolekcje w Rzymie i poza Rzymem; był asystentem na Uniwersytecie Sapienza; był kierownikiem duchowym w Wyższym Seminarium w Rzymie i w wielu kolegiach i klasztorach; spędzał wiele godzin w konfesjonale; wprowadził cotygodniowe konferencje dla księży; ułożył książeczki modlitw i medytacji dla księży, zakonników i świeckich; założył pierwsze we Włoszech kolegium misji zagranicznych; zainicjował uroczystą celebrację oktawy Objawienia Pańskiego; założył Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, które było syntezą jego myśli i apostolskiej gorliwości.
Odczytując te listę dokonań Pallottiego, uszeregowanych tak po prostu i bez komentarza, nie można zrozumieć, jak jedna osoba mogła doprowadzić pomyślnie do końca tyle tak różnych spraw! Święty Wincenty Pallotti ślubował: nigdy nie wzbraniać się przed żadną robotą. W czasie rekolekcji przygotowujących go do święceń kapłańskich, które miały miejsce 16 maja 1818 roku, napisał krótko: "Proszę Boga, aby uczynił ze mnie niezmordowanego robotnika". Niezmordowanym robotnikiem pozostał przez całe swe życie. Był zafascynowany Bogiem nieskończenie miłosiernym. Powtarzał nieustannie: "Zachwyca mnie mój Bóg!". Słowa św. Pawła: "Miłość Chrystusa przynagla nas", zapaliły w nim wewnętrzny ogień. Miłość kazała mu wezwać wszystkich do apostolskiej odpowiedzialności za obecność Chrystusa w sercach bliźniego i wołać: "Każdy apostołem". Papież Paweł VI podkreślił wielkość Pallottiego jako "Zwiastuna przyszłości w dziele apostolstwa ludzi świeckich", pisząc w liście do generała stowarzyszenia takie słowa: "...najwyższy autorytet Soboru Kościoła zatwierdził to, co z całych sił starał się urzeczywistnić wasz Prawodawca i Ojciec". Wincenty Pallotti rozbudził apostolską świadomość wszystkich członków Kościoła, ale szczególnie ludzi świeckich, prowadząc w ten sposób do wielkiej karty laikatu, jaką jest Dekret Soboru Watykańskiego II o apostolstwie świeckich.

Pallotyni w Polsce
Do Polski charyzmat Pallottiego przeszczepił ks. Alojzy Majewski, kapłan warmiński, który wstąpił do Prowincji Niemieckiej w Limburgu. Potem przez cztery lata pracował w Kamerunie jako misjonarz. Pierwszy dom został założony 11 listopada 1907 roku w Jajkowcach k. Kochawiny (na terenie archidiecezji lwowskiej). Wysiłki ks. Majewskiego wspierał ks. Alojzy Hübner. Poprzez czasopismo "Królowa Apostołów" charyzmat Pallottiego rozszerzał się na całą Polskę. Szybko przybywało kandydatów. Powstawały nowe placówki. II wojna światowa przerwała dynamiczny rozwój. Polska prowincja złożyła wielką daninę krwi. Ojciec Święty Jan Paweł II wyniósł do chwały błogosławionych dwóch pallotynów męczenników: ks. Józefa Jankowskiego i ks. Józefa Stanka. Prowadzone są dalsze procesy sześciu pallotynów męczenników.
Po wojnie nastąpił dalszy rozwój charyzmatu pallotyńskiego. Pallotyni polscy mają obecnie dwie prowincje z siedzibą w Warszawie i w Poznaniu. Jest ich prawie 700, w kraju i za granicą. Główne zadania pallotynów, zawarte w wewnętrznym prawie stowarzyszenia, są następujące: apostolstwo ludzi świeckich, działalność misyjna, inicjatywy ekumeniczne, troska o niewierzących, apostolstwo społeczne oraz mass media w służbie apostolstwa.
Czym pallotyni zajmują się obecnie?
Poza pracą parafialną pallotyni prowadzą:
- Dzieło Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, które - jak określiło je ostatnie Zebranie Generalne Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego - jest: "...jako dar Ducha Świętego komunią osób, które żyjąc według charyzmatu św. Wincentego Pallottiego wzbudzają współodpowiedzialność wszystkich ochrzczonych za ożywienie wiary i za rozpalenie miłości w świecie i Kościele, i w ten sposób prowadzą wszystkich do jedności w Chrystusie". Na czele Zjednoczenia w Polsce stoi Krajowa Rada Koordynacyjna Zjednoczenia, w skład której wchodzą przedstawiciele księży, sióstr i ludzi świeckich. Zjednoczenie uczestniczy w Krajowej Radzie Ruchów Katolickich i ściśle współpracuje z Lokalnymi Radami Zjednoczenia w kraju oraz z Generalną Radą Koordynacyjną Zjednoczenia w Rzymie.
- Działalność naukową i dydaktyczną z dwoma centrami w Ołtarzewie pod Warszawą, gdzie znajduje się wyższe seminarium duchowne wspólne dla obydwu prowincji, związane z UKSW w Warszawie, Instytut Teologii Apostolstwa (jako punkt konsultacyjny UKSW) z dwoma sekcjami: sekcją apostolstwa i życia konsekrowanego. Nasi profesorowie pracują jako pracownicy naukowi: na UKSW, w Instytucie Studiów nad Rodziną i Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego, na KUL i w innych instytucjach naukowych. W Warszawie istnieje Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego i Ośrodek Sondaży Społecznych "Opinia".
- Formację duchownych i świeckich w wielu domach rekolekcyjnych: w Czarnej i Wrzosowie (diecezja radomska), w Częstochowie, w Hodyszewie (diecezja łomżyńska), w Konstancinie pod Warszawą, w Otwocku, w Ołtarzewie, w Świętej Katarzynie (diecezja kielecka), w Wadowicach i w Jaroszowicach. Ciekawą i wielowymiarową pracę prowadzi Centrum Duchowej Pomocy w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej.
- Pallotyni pracują na misjach zagranicznych w wielu krajach Afryki, Ameryki Południowej i Środkowej, Azji. Pomagają w pracy duszpasterskiej na Białorusi, Słowacji, w Czechach i na Ukrainie oraz w innych krajach Europy.
- Prowadzą szkoły - podstawowe: w Hodyszewie i w Krakowie; gimnazja: w Chełmie n. Wisłą, Lublinie, Ożarowie Mazowieckim i w Sierpcu; licea ogólnokształcące: w Chełmie n. Wisłą, Lublinie, Ożarowie Mazowieckim i w Sierpcu.
- Wydawnictwa: Pallottinum w Poznaniu, Apostolicum w Ząbkach p. Warszawą oraz Wydawnictwo Królowa Apostołów. Służą one apostolstwu słowa drukowanego i rozprowadzeniu książek i czasopism religijnych: "Królowa Apostołów - Miejsca Święte", "Królowa Apostołów - biuletyn Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego", "Apostoł Miłosierdzia", "Posyłam Was" i "Horyzonty misyjne" o charakterze misyjnym, czy "Karan" - wydawany przez Stowarzyszenie Ruch Antynarkotyczny "Karan".
- Duszpasterstwo Pielgrzymkowe: ma ono już swoją historię i poprzez pielgrzymowanie do miejsc świętych służy formacji apostolskiej pielgrzymów.
- Sanktuaria: maryjne w Czarnej, w Hodyszewie, w Sierpcu i w Zakopanem; Miłosierdzia Bożego w Częstochowie i Ożarowie Mazowieckim oraz sanktuarium Pierwszych Polskich Męczenników w Międzyrzeczu. Sanktuaria to szczególne miejsca formacji i budzenia ducha apostolskiego.
- Inną dziedziną pracy pallotyńskiej jest praca charytatywna przy wielu domach, którą koordynuje Pallotyńska CARITAS, głoszenie rekolekcji i misji ludowych zmierzających do ożywienia i pogłębienia wiary. Pallotyni angażują się w prowadzenie wspólnot apostolskich, hospicjów i w pracę dla chorych w szpitalach i służbie zdrowia, jako kapelani wojskowi, kapelani policji i więziennictwa. Włączają się w prace na rzecz obrony życia, w Ruch Antynarkotyczny "Karan" itp.
W prawie wszystkich tych pracach współpracują z siostrami pallotynkami. Przeróżne dziedziny pracy pallotyńskiej wspierają takie instytucje, jak: Instytut Pallottiego, Sekretariat ds. Formacji, Sekretariat ds. Apostolstwa, Sekretariat Fatimski, Sekretariat ds. Misji, Sekretariat ds. Miłosierdzia Bożego, komisje, rady czy zespoły ekspertów.
"Nasz Dziennik" 2007-11-10

Autor: wa