O pokorze

Treść

Najdłuższy i najważniejszy rozdział Reguły nosi tytuł O pokorze (por. RB 7), ale pojęcie opisane w tym rozdziale wykracza daleko poza ramy tego, co zwykliśmy nazywać pokorą. Jest w nim ukazany cały proces kapitulacji człowieka przed Bogiem, aż do całkowitego owładnięcia go przez Boga, aż do dogłębnej wewnętrznej przemiany przez Ducha Świętego. Można w tym rozdziale widzieć całą drogę mnicha do pełnej jedności ze Stwórcą. Myślę, że tak należy ten rozdział traktować. Dlatego właśnie jest on tak ważny i należy go często czytać. Cała pedagogia pokory opiera się na kontakcie z Bogiem i wypływa z Jego obecności. Nie chodzi tylko o to, by mieć siebie za nic. Jeżeli ja siebie mam za nic, to dobrze, ale to nie jest jeszcze pokora, bo pokora jest przed Bogiem, jest to Jego adorowanie, ustępowanie Mu i pochylanie się przed Nim, jest to pełne uzależnienie się od Niego. To jest pokora według św. Benedykta: intensywna świadomość obecności Bożej i tego uroku Boga żywego i ona stanowi zasadę wychowawczą, kształtującą duszę mnicha w pokorze.

Źródło: ps-po.pl, 29 stycznia 2018

Autor: mj

Tagi: O pokorze