O, graj mi, ziemio organistko!

Zamyślenia czerwcowe ks. bp. Józefa Zawitkowskiego

Trzeciego policzka ci nie nadstawię

Bardzo trudne jest dla mnie przyjęcie Pana Jezusowej rady: Jeśli ktoś cię uderzy w jeden policzek, nadstaw mu drugi.

Nadstawiłem, ale trzeciego już nie mam, nie wytrzymam.

Miej cierpliwość, Panie, odwróć się na chwilę, a zdejmę te święte szatki i odliczę mu sprawiedliwie, czterdzieści bez jednego.

Niby dobrze mu tak, ale to po naszemu.

Poczytajmy trochę Sienkiewiczowych Krzyżaków.

Stoi przed Wami, panie, ten piekielnik, ten wilkołak krzyżacki, który katował Was i dziecko Wasze, dajcie znak, co mam z nim uczynić i jak go pokarać.

A Jurand, ująwszy w połowie nóż, wyciągnął wskazujący palec do końca ostrza i począł przecinać sznury na ramionach Krzyżaka.

Bracie Jurandzie, czy chcecie darować jeńca wolnością? Tak!

Odpowiedział Jurand skinieniem głowy.

A ksiądz Kaleb zawołał: Kto się śmie świętemu sprzeciwiać?

Na kolana! I klęknąwszy, począł mówić; Ojcze nasz, któryś jest w niebie…

Przy słowach: odpuść nam nasze winy, oblicze Juranda zajaśniało jakimś nadziemskim światłem.

Słodka i miła, ale tylko Sienkiewiczowa powieść.

Życie jest inne, potworne, brutalne.

Dobroć poczytają za słabość albo naiwność.

To w tym świecie nienawiści, podziałów nie da się żyć.

Czy taki świat ma przyszłość?

Nie! Ale ja wciąż mówię wezwanie czerwcowej litanii:

Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze!

Czy da się jeszcze ten świat zatrzymać w zapędzie panowania nad światem?

Czy panujący spostrzegą, że oprócz siły jest jeszcze przebaczenie i miłosierdzie?

Spostrzegą!

Przecież będzie nowa ziemia i nowe niebo.

O, graj mi, ziemio organistko!

Zasłuchaj się! Już przychodzi.

I to wszystko.