Nałożenie rąk

Treść

Jezus tak wołał:

«Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał.

Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić.

 

Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział» (Z rozdz. 12 Ewangelii wg św. Jana)

Dzieje Apostolskie nazywane są też czasem Ewangelią Ducha Świętego. Istotnie: pełno tam opisów Jego działania, nie tylko podczas dnia Pięćdziesiątnicy. Zapał Apostołów skierowany jest nie tylko na opowiadanie o życiu i dziełach Jezusa, ale niemniejszą wagę przywiązują w swej katechezie do Osoby i działania Ducha Świętego. Pomyślmy, co w nas z nabożeństwa do Ducha zostało? Czy modlimy się, aby obdarzył nas swymi darami? Ciężko żyć bez Jego mocy, bez mądrości, którą On nam daje. Mądrości takiej zwyczajnej, która pozwala prowadzić dobre, chrześcijańskie życie. W Kościele od wieków Duch Święty jest przekazywany – trochę jak Ciało Pana podczas Mszy – poprzez gest nałożenia rąk. Tak udziela się święceń, rozpoczyna się obrzęd chrztu, takie jest istotny element sakramentu chorych. Dobrze, abyśmy w tych dniach wielkanocnych wspomnieli na Ducha Świętego i rozpalili się od Niego pobożnością. Jesteśmy Jego świątynią, niech w naszych duszach i umysłach nieustannie rozbrzmiewa chwała Boża.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Dz 12, 24 – 13, 5a; J 12, 44-50

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Źródło: ps-po.pl, 20 kwietnia 2016

Autor: mj

Tagi: Nałożenie rąk