Muzyczna modlitwa

Treść

W najnowszej edycji znanej firmy fonograficznej "Dux" ukazało się nagranie trzech mszy Stanisława Moryty - polskiego kompozytora, organisty, obecnie rektora Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jego twórczość religijna jest dobrze znana, wyrazista pod względem duchowym i sprecyzowana w zakresie stylu muzycznego.

W tytułach poszczególnych mszy: "Msza legnicka", "Missa Solemnis. Hommage ň Josquin Desprez" i "Missa Brevis Pro Defunctis", kompozytor wyraźnie wskazuje na muzyczne i stylistyczne inspiracje swoich dzieł, a dopełnieniem tego celu są wielokrotne wykonania wspomnianych trzech utworów. Msze powstały w latach 2000-2004, wszystkie zostały przedstawione na festiwalach lub koncertach okolicznościowych. Zmieniali się wykonawcy, zmieniały się też warunki akustyczne z uwagi na prezentacje w różnych wnętrzach kościelnych. Najnowsze nagranie płytowe zrealizowano w warszawskim kościele św. Anny z udziałem Chóru Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie pod kierunkiem ks. Kazimierza Szymonika i solistów: Barbary Sobstyl-Szczerbaczewicz (sopran), Anety Łukaszewicz (mezzosopran), Tomasza Piętaka (baryton), Macieja Nerkowskiego (baryton) oraz Michała Sławeckiego (organy). Wykonawcom towarzyszył zespół instrumentów dętych wybrany tradycyjnie, stosownie do rejestrów głosowych.
Msze Moryty są w muzyce polskiej niezwykle cennym ukłonem w stronę muzycznej przeszłości. W "Mszy Legnickiej" kompozytor zawarł motywy z "Pieśni o św. Stanisławie", nawiązując tym samym do postaci i działalności Jerzego Libana z Legnicy. W "Missa Solemnis. Hommage ň Josquin Desprez" Moryto spojrzał z wielkiej perspektywy XXI wieku na oryginalną technikę kompozytorską flamandzkiego mistrza i w swój sposób odtworzył podziały chóralne na poszczególne pary głosów. Jego "Missa Brevis Pro Defunctis" to nie tylko płacz i lament nad utratą bliskich, lecz także muzyczna refleksja nad przemijaniem wyrażona w prosty i wzruszający sposób. Język muzyczny Stanisława Moryty jest bardzo czytelny i komunikatywny, aby zrozumiał go każdy słuchacz, a największą jego zaletą jest muzyczne malarstwo. Doskonała znajomość starych pieśni kościelnych i liturgii przenika stosowaną przez niego technikę współczesną tak głęboko, że korzenie tego przesłania można usłyszeć jakby tylko z oddali. Najnowsze msze polskiego kompozytora zostały wykonane z wielkim skupieniem i pietyzmem. Ładnie zarysowane frazy łączą się tu z wyraźną dykcją i podkreśleniem wyrafinowanego brzmienia. Na szczególną uwagę zasługują obie wykonawczynie partii solowych: Barbara Sobstyl-Szczerbaczewicz i Aneta Łukaszewicz.
Zebranie mszy Stanisława Moryty na jednej płycie z udziałem tych samych wykonawców przyczyniło się do podkreślenia jednolitości wyrazowej i stylistycznej utworów, których układ na płycie tworzy również swoisty kształt emocjonalny. Trzy msze autora ukazują jego nieznane dotąd oblicze w dziele tworzenia nowej syntezy w wielkim stylu, dając jednocześnie słuchaczom kolejne źródło przeżyć emocjonalnych i estetycznych.
Walentyna Węgrzyn

Stanisław Moryto: 1. "Msza Legnicka" na głosy solowe, chór mieszany i organy (2002), 2. "Missa Solemnis. Hommage ň Josquin Desprez" na sopran, mezzosopran, trzygłosowy chór mieszany i sześć instrumentów blaszanych (2004), 3. "Missa Brevis Pro Defunctis" na chór mieszany a cappella (2005). Chór Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Ks. Kazimierz Szymonik - dyrygent, Barbara Sobstyl-Szczerbaczewicz - sopran, Aneta Łukaszewicz - mezzosopran, Michał Sławecki - organy, Tomasz Piętak - baryton, Maciej Nerkowski - baryton. Dux 0571 (2007).
"Nasz Dziennik" 2007-11-12

Autor: wa