Moja droga do życia monastycznego
Treść
Media i pisanie, radosne trwanie w klauzurze oraz według decyzji Przełożonych głoszenie Słowa w kraju i zagranicą…
Leży przede mną podniszczony zielony dyplomik z napisem: Osobiste poświęcenie się młodzieńca Boskiemu Sercu Jezusa. Wewnątrz:
Siedlce, dnia 11. VI. 1948 r. w Oktawę Najśw. Serca Jezusa… Ja, Stefan Knabit, syn Kościoła katolickiego i członek Narodu Polskiego… i dalej – 18 letni chłopak, który właśnie zdał maturę i został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego, zdecydowanie staje po stronie Kościoła w rozdartym ideologicznie świecie i oddaje się Sercu Jezusa na zupełną własność teraz i w przyszłości. W seminarium, pełnym radości, poznaje rolę Matki Najświętszej jako wiernej pomocy na drodze do Jezusa i z Jezusem. Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort jest jego przewodnikiem, gdyż już po półtora roku oddaje się w niewolę Maryi. A zaraz potem przychodzi pierwsza wizyta w Tyńcu. Klimat starego na wpół jeszcze zrujnowanego Opactwa, osobowości mnichów, Liturgia i śpiew gregoriański, który ciągnie jak magnes i kształtuje pobożność. Kolejne odwiedziny klasztoru i zapytanie oraz pytanie innych: Może to jednak tu? Wreszcie wewnętrzne przekonanie, że tak. Przeszkód wiele: słabe zdrowie, problemy rodzinne, zgoda biskupa, a i przełożonego klasztoru. Po drodze poważniejsza choroba i przyśpieszone święcenia kapłańskie; na obrazku prymicyjnym Aby we wszystkim był uwielbiony Bóg. Za św. Piotrem i św. Benedyktem. Po prawie pięciu latach kapłaństwa jest zgoda biskupa i akceptacja klasztoru. Inne problemy giną. I wrastanie w Tyniec Pod Regułą i opatem. Tamten i ten dzisiejszy. Przyjmowanie bezwzględnie wszystkiego – katechezy i probostwa, kierowania śpiewem i nowicjatem. A do tego czasowa eksmisja do Izabelina na niezrealizowaną zresztą fundację i do Lubinia dla pomocy tamtejszym braciom. I dalej. Media i pisanie, radosne trwanie w klauzurze oraz według decyzji Przełożonych głoszenie Słowa w kraju i zagranicą…
Na dyplomiku parędziesiąt dat odnowienia Poświęcenia. I tak aż do dzisiaj, 11 czerwca 2020 roku. W Dzień Najświętszej Eucharystii powtarzam Sercu Bożemu, jak 72 lata temu, jak w dniu ślubów: Przyjmij mnie, Panie według słowa Twego, a żyć będę i nie zawstydź mnie w moim oczekiwaniu. I nie zawstydził. Kocham Tyniec. Obym i ja trwał i wytrwał. Z Maryją.
Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Żródło: cspb.pl, 13
Autor: mj