Modlitwa Jezusowa sprzyja w kształtowaniu ludzkich postaw
Treść
Ta praktyka modlitwy daje nam możliwość zwrócenia większej uwagi na naszą postawę, spojrzenie czy sposób spędzania czasu. Im dłużej praktykujemy, tym coraz bardziej poznajemy siebie, odkrywamy w sobie nowe aspekty naszej egzystencji.
Znamionami duszy rozumnej i cnotliwej są: spojrzenie, chód, głos, śmiech, sposób, w jaki spędza wolny czas, oraz jej towarzystwo, ponieważ wszystko zmienia się i staje znakomitsze / Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania, [w:] Pseudo-Antoni Wielki. Izajasz Anachoreta. Wybór tekstów z I tomu Filokalii, przekład: C. Dobak, redakcja, komentarze i słownik: S. Hiżycki OSB, Wyd. Tyniec, Kraków 2017, s. 52 /.
Pseudo-Antoni w podanych słowach wydaje się być wytrawnym obserwatorem ludzkiego serca, jak i zachowania. Opisuje konkretne postawy człowieka: spojrzenie, chód, głos, śmiech, sposób spędzania wolnego czasu, relacje międzyludzkie. Wszystkie te elementy ludzkiego życia mogą bardzo dużo powiedzieć o każdym człowieku. Na ich podstawie można pokusić się o pewną ocenę, wyciągnięcie wniosków w stosunku do danej osoby. Pseudo-Antoni wskazuje, że wspomniane wyżej cechy są bardzo pomocne również w aspekcie sfery duchowej człowieka. Nie odnoszą się tylko do sfery cielesnej czy społecznej.
Spojrzenie to odniesienie do oczu, które często są rozumiane jako zwierciadło duszy. Oczy mogą nam coś powiedzieć o stanie wewnętrznym człowieka: czy jest radosny, smutny, zmartwiony, zmęczony lub zaniepokojony. Chód również świadczy o stanie wewnętrznym człowieka: czy jest szybki, wolny, zgrabny, silny, słaby, skoordynowany, uważny. To, co człowiek przeżywa wewnętrznie może także być widoczne dzięki sposobowi poruszania się. Głos wyraża często nasze myśli, uczucia, emocje, potrzeby, pragnienia, poglądy. Poprzez mowę wyrażamy siebie, komunikujemy się z innymi, przekazujemy im informację, nawiązujemy relacje. Słowa wskazują na naszą wiedzę, inteligencję i sposób myślenia. Śmiech jest wyrazem naszego stosunku do siebie samych, jak i wewnętrznego nastroju. Wskazuje na poziom radości, optymizmu, zadowolenia, zdolności odczuwania przyjemności.
Sposób w jaki spędzamy wolny czas może nam powiedzieć dużo o zainteresowaniach człowieka, o jego systemie wartości, o potrzebach, ambicjach, planach, życiowych celach. To, co robimy w czasie wolnym wskazuje to, na czym nam zależy albo na co mamy ochotę. Możemy go przeznaczyć na nasze hobby, nadrobienie zaległości lub oddanie się pewnym rozrywkom i przyjemnościom. Dzisiaj często nie potrafimy korzystać z czasu wolnego, co może wynikać ze stylu życia, a często z niewłaściwego zorganizowania swoich obowiązków i prac. Sposób spędzania wolnego czasu może nam pokazać czy mamy jasno zdefiniowane cele w życiu, czy wiemy kim mamy być i co chcemy osiągnąć w różnych sferach naszej egzystencji. Zorientowanie na cele zawsze pomaga utrzymać zachowanie na właściwych torach. Jest przydatne w zorganizowaniu się i dobrym wykorzystaniu wolnego czasu. Trzeba wiedzieć, co jest dla mnie ważne i czego chcę w życiu. To będzie służyło jak najlepszemu wykorzystaniu czasu, jakim dysponujemy.
W końcu Pseudo-Antoni mówi o towarzystwie, czyli sferze naszych relacji międzyludzkich. Ludzie są zaraźliwi. Nie jest to obojętne z kim i jak często spędzamy czas, z kim pracujemy, z kim się przyjaźnimy. Inni na nas wpływają. Im więcej jest zdrowych relacji w naszym życiu, tym będzie większa szansa na dojrzałość. Jeśli chcemy mieć wiernych i oddanych przyjaciół, trzeba zadbać o relacje i je chronić. Istotne jest zainwestowanie czasu na spotkanie, rozmowę. Odnosząc się do spojrzenia i innych cech, o których mówił Pseudo-Antoni dobrze jest nawiązywać często kontakt wzrokowy z innymi ludźmi, uśmiechać się do innych ludzi, rozmawiać w miły, pomocny sposób i zadbać o jasną komunikację. Poświęcić czas na wysłuchanie i zrozumienie drugiego. Nie domyślać się, nie przypuszczać, ale pytać i rozmawiać. Zadbać o świeżość relacji, o sposób spędzania razem czasu. Kiedy relacje się wypalają i stają się nudne, trudno o ich zachowanie.
Te wszystkie podane wyżej cechy tworzą pewien obraz człowieka, ukazują stan jego duszy, wskazują czy jest rozumna. W ich kształtowaniu, ulepszaniu, integrowaniu może być bardzo pomocna modlitwa Jezusowa. Ta praktyka modlitwy daje nam możliwość zwrócenia większej uwagi na naszą postawę, spojrzenie czy sposób spędzania czasu. Im dłużej praktykujemy, tym coraz bardziej poznajemy siebie, odkrywamy w sobie nowe aspekty naszej egzystencji. Można zwrócić uwagę co się dzieje, gdy podczas medytacji mamy oczy otwarte czy zamknięte lub ile czasu przeznaczamy każdego dnia na praktykę i o jakiej porze ją podejmujemy. To różne aspekty modlitwy mogą przyczynić się do coraz bliższej więzi z sobą samym, a przez to również i z Bogiem.
Brunon Koniecko OSB – urodził się w 1983 r. w Białymstoku. Jest absolwentem administracji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Od 2012 profes opactwa tynieckiego. W latach 2011-2016 pracował w Wydawnictwie Benedyktynów Tyniec. Od 2015 r. jest sekretarzem kapituły klasztoru tynieckiego. Prowadzi rekolekcje „Oddychać Imieniem. Modlitwa Jezusowa” w Tyńcu. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj