Modlitwa chrześcijańska [konferencja 3] Refleksje nad IV częścią Katechizmu Kościoła Katolickiego

Treść

Modlitwa nie sprowadza się do spontanicznego wyrazu odruchu wewnętrznego: aby się modlić, trzeba tego chcieć. Nie wystarczy również wiedzieć, co Pismo Święte objawia na temat modlitwy: modlitwy trzeba się także uczyć. Duch Święty uczy dzieci Boże modlitwy przez żywy przekaz (Świętą Tradycję) w wierzącym i modlącym się Kościele (2650).

Niezmiernie ważne jest uświadomienie sobie, że modlitwa nie jest czymś spontanicznym, choć i taka istnieje, ale że trzeba się jej uczyć. Mówiło się kiedyś, że człowiek z natury jest religijny a nawet, że dusza z natury jest chrześcijańska. Jednak z tej tezy nie wynika spontaniczność modlitwy w życiu i to modlitwy chrześcijańskiej. Podobnie przecież naturalny jest dla człowieka język, jednak bez uczenia się go, bez przejęcia go od rodziny i otoczenia dziecko się nie nauczy mówić! Tak jest i z modlitwą: trzeba się jej uczyć. Dlatego we wspólnotach kościelnych modlitwa musi być przekazywana i nauczana przez kolejne pokolenia.

Tradycja modlitwy chrześcijańskiej jest jedną z form wzrastania Tradycji wiary, zwłaszcza przez kontemplację i studium wierzących, którzy zachowują w swych sercach wydarzenia i słowa ekonomii zbawienia, i przez głębokie wnikanie w rzeczywistości duchowe, których doświadczają (2651).

Modlitwa jest nieodłącznym elementem wzrastania w wierze. Prawdziwe wzrastanie dokonuje się przez modlitwę wewnętrzną i studium. Powinny się one wzajemnie uzupełniać i wspierać. Nasza modlitwa często wyrasta jako odpowiedź na wydarzenia i doświadczenia w naszym życiu. Zrozumienie ich w kontekście spotkania z Bogiem daje nam głębsze wchodzenie w relacje z Nim. Wydarzenia w naszym życiu o tyle objawiają, kim jest Bóg dla nas i kim my jesteśmy dla Niego, o ile „rozważamy je w swoim sercu” (zob. Łk 2,19). Biblia jest historią zbawienia objawiającą się w historii Izraela i przez to staje się dla nas szkołą odczytywania naszego własnego życia. Kiedy rozpoznajemy w historii naszego życia zbawcze działanie Boże, coraz bardziej wchodzimy w modlitwę (Włodzimierz Zatorski OSB Modlitwa chrześcijańska. Refleksje nad IV częścią Katechizmu Kościoła Katolickiego)

Włodzimierz Zatorski OSB (ur. 1953) benedyktyn, fizyk, teolog, filozof. Ukończył studia z fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim (1980 r.) Od 1980 w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu, (śluby wieczyste złożył w 1984 r.). Założycieli wieloletni dyrektor Wydawnictwa Benedyktynów „Tyniec”. Od 2005 do 2009 przeor w Tyńcu, 2010-2013 mistrz nowicjatu. Od 2015 szafarz (ekonom) klasztoru. Od 2002 roku prefekt (opiekun) oblatów świeckich przy Opactwie w Tyńcu. Autor ponad 40 tytułów książkowych w tym 3 tytuły z zakresu duchowości lidera: Podstawy duchowości lidera (2011), Duchowość lidera. Wybrane zagadnienia (2014), Duchowe dylematy lidera (2017).

Źródło: ps-po.pl, 25 września 2019

Autor: mj