Modlitwa chrześcijańska [konferencja 10] Refleksje nad IV częścią Katechizmu Kościoła Katolickiego

Treść

W liturgii rzymskiej całe zgromadzenie eucharystyczne jest wezwane do odmawiania z synowską śmiałością modlitwy „Ojcze nasz”; liturgie wschodnie wykorzystują i rozwijają podobne wyrażenia: „Ośmielić się z całą pewnością”, „Uczyń nas godnymi”. Przed płonącym krzewem Mojżesz usłyszał: „Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg” (Wj 3,5). Tylko Jezus mógł przekroczyć ten próg Boskiej Świętości, On, który „dokonawszy oczyszczenia z grzechów” (Hbr 1,3), wprowadza nas przed oblicze Ojca: „Oto Ja i dzieci moje, które Mi dał Bóg” (Hbr 2,13):

Świadomość naszej sytuacji niewolników kazałaby nam skryć się pod ziemię, nasze bytowanie ziemskie rozpadłoby się w pył, gdyby władza naszego Ojca i Ducha Jego Syna nie skłaniała nas do wznoszenia wołania: „Abba, Ojcze!” (Rz 8,15)… Kiedy słaby śmiertelnik ośmieliłby się nazwać Boga swoim Ojcem, jeśli nie wyłącznie wtedy, gdy wnętrze człowieka zostanie poruszone Mocą z wysoka? (2777).

Sami z siebie nie jesteśmy godni tak familiarnie odnosić się do Boga, ale Wcielony Syn Boży, kiedy stał się naszym Bratem, wezwał nas do takiego odniesienia do Boga, jakie On sam miał zawsze jako Syn. To w Nim i przez Niego w Duchu Świętym to wezwanie staje się prawdziwe, gdyż wyraża odwieczny zamysł Boga, który wypowiedział On przez swojego Syna:

Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, teraz została objawiona Jego świętym, którym Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan. Jest nią Chrystus pośród was – nadzieja chwały (Kol 1,26–27).

„Tajemnica ta” streszcza się w prawdzie, że jesteśmy dziećmi Bożymi. I to nie jedynie metaforycznie, ale prawdziwie przez Jego Syna i w Nim. Ta tajemnica była na różny sposób sygnalizowana. Sam opis stworzenia nas na „obraz i podobieństwo” Boga był pierwszym takim wskazaniem, dalej przymierze z Bogiem, Jego opieka nad ludem wybranym przez całą historię na to wskazywały, jednak pełne objawienie tej prawdy dokonało się w Jezusie z Nazaretu. Kiedy zwracamy się do Boga słowem „Ojcze”, to w istocie wyznajemy tę odwieczną tajemnicę, zamysł Boga w odniesieniu do nas, przyjmujemy ją i staje się ona naszym życiem. W ten sposób pierwsze słowo Modlitwy Pańskiej wypowiedziane przez nas świadomie i z pełną ufnością zawiera w sobie zasadniczy przekaz Ewangelii (Włodzimierz Zatorski OSB Modlitwa chrześcijańska. Refleksje nad IV częścią Katechizmu Kościoła Katolickiego)

Włodzimierz Zatorski OSB (ur. 1953) benedyktyn, fizyk, teolog, filozof. Ukończył studia z fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim (1980 r.) Od 1980 w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu, (śluby wieczyste złożył w 1984 r.). Założycieli wieloletni dyrektor Wydawnictwa Benedyktynów „Tyniec”. Od 2005 do 2009 przeor w Tyńcu, 2010-2013 mistrz nowicjatu. Od 2015 szafarz (ekonom) klasztoru. Od 2002 roku prefekt (opiekun) oblatów świeckich przy Opactwie w Tyńcu. Autor ponad 40 tytułów książkowych w tym 3 tytuły z zakresu duchowości lidera: Podstawy duchowości lidera (2011), Duchowość lidera. Wybrane zagadnienia (2014), Duchowe dylematy lidera (2017).

Źródło: ps-po.pl, 24 stycznia 2020

Autor: mj