Mk 9,33-41: Jezus - przynosi ludziom obecność Ojca
Treść
Tekst w przekładzie Biblii Tysiąclecia (wyd. V)
33 Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był [już] w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» 34 Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
35 On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». 36 Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: 37 «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».
38 Wtedy rzekł do Niego Jan: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami». 39 Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. 40 Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. 41 Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.
Kontekst i kompozycja
Fragment Mk 9,33-41 następuje po drugiej zapowiedzi męki i zmartwychwstania Jezusa (9,30-32), które kończy się uwagą, że uczniowie nie rozumieli Jego słów, a bali się Go pytać (9,32), a nauczaniem Jezusa o konieczności unikania grzechów i przestrodze, aby nigdy nie stać się przyczyną zgorszenia i upadku dla kogoś innego (8,42-50). Cały fragment Mk 9,33-50 to zbiór mów wygłoszonych przez Jezusa. Prawdopodobnie jest on efektem redakcyjnej pracy samego Marka, który w ten sposób stworzył swego rodzaju katechizm dla pierwszych gmin chrześcijańskich i jednocześnie praktyczne kompendium poświęcone zagadnieniu naśladowania Jezusa.
Analizowany tekst składa się z trzech części:
- wprowadzenie narracyjne z kwestią wielkości (w. 33-34).
- pouczenie o warunkach pierwszeństwa (ww. 35-37).
- pouczenie o znaczeniu więzi z Chrystusem (ww. 38-41).
Orędzie teologiczne
Autor: mj