Lectio Divina. Boże czytanie

Treść

Właściwie trzeba powiedzieć, że Bóg nie mówi, ale milczy. Jednak Jego milczenie nie jest głuche, puste, lecz jest pełne treści, a właściwie życia. Milcząc, Bóg mówi więcej niż jest to w stanie wypowiedzieć jakakolwiek gadanina.

Słowo nas rodzi, a właściwie my sami rodzimy się ze słowa, które przyjmujemy. Jest to prawda uniwersalna dotycząca właściwie wszystkich ludzi niezależnie od tego, czy sobie z tego zdają sprawę, czy też nie. Człowiek jest ze swej istoty odpowiedzią! Jesteśmy osobami i jako osoby żyjemy na poziomie osobowego istnienia jedynie w spotkaniu z drugim, w dialogu z nim. Dopóki jesteśmy w relacji z przedmiotami, nasze prawdziwe życie jest uśpione. Dopiero spotkanie z drugą osobą budzi nas z tego uśpienia, wzywając do żywej relacji. Przy czym pełnię życia możemy osiągnąć jedynie w relacji z Bogiem. Nasza relacja z Nim zasadniczo odbywa się przez słowo i poprzez nie Bóg nas rodzi do nowego życia.

Właściwie trzeba powiedzieć, że Bóg nie mówi, ale milczy. Jednak Jego milczenie nie jest głuche, puste, lecz jest pełne treści, a właściwie życia. Milcząc, Bóg mówi więcej niż jest to w stanie wypowiedzieć jakakolwiek gadanina. Stąd Pan Jezus wzywa: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha! (Mk 4,9). Te słowa padają w kontekście nauczania w przypowieściach. One zawierają w sobie konkretne sytuacje, jakie niesie zwykłe życie i zwracają naszą uwagę na to, by odczytać z nich coś więcej, rozpoznać głębię misterium, w jakim żyjemy. To się odnosi także do całego Pisma Świętego. Jest ono historią zbawienia przez wydarzenia w historii, którą potrafili właściwie odczytać prorocy i ludzie obdarzeni przez Boga takim charyzmatem. To, co Bóg przekazuje nam przez wydarzenia w życiu, prorocy potrafią wypowiedzieć w słowach, zwerbalizować ich sens. Przy czym tak wypowiedziany sens i tak nie jest całym sensem. Jak to widać w Biblii, głębia tego sensu odsłania się stopniowo w dalszej historii… / Fragment książki Usłyszeć Słowo Boże /

Włodzimierz Zatorski OSB – urodził się w Czechowicach-Dziedzicach. Do klasztoru wstąpił w roku 1980 po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pierwsze śluby złożył w 1981 r., święcenia kapłańskie przyjął w 1987 r. Założyciel i do roku 2007 dyrektor wydawnictwa Tyniec. W latach 2005–2009 przeor klasztoru, od roku 2002 prefekt oblatów świeckich przy opactwie. Autor książek o tematyce duchowej, między innymi: “Przebaczenie”, “Otworzyć serce”, “Dar sumienia”, “Milczeć, aby usłyszeć”, “Droga człowieka”, “Osiem duchów zła”, “Po owocach poznacie”. Od kwietnia 2009 do kwietnia 2010 przebywał w pustelni na Mazurach oraz w klasztorze benedyktyńskim Dormitio w Jerozolimie. Od 2010 do 2013 był mistrzem nowicjatu w Tyńcu. W latach 2013-2015 podprzeor. Obecnie pełni funkcję asystenta Fundacji Opcja Benedykta.

Żródło: cspb.pl, 18 listopada 2020

Autor: mj