Koniec eksmisji na bruk

Treść

Po ponad 10 latach od wejścia w życie wprowadzonego przez postkomunistów nieludzkiego prawa dopuszczającego eksmisję na bruk, począwszy od 5 lutego, przestało ono obowiązywać. Od tej chwili eksmitowanemu przysługuje lokal socjalny lub tymczasowe pomieszczenie.

Wchodzące w życie od 5 lutego br. przepisy eliminują całkowicie możliwość eksmisji na bruk. Osoba, wobec której orzeczono eksmisję, ma prawo do lokalu socjalnego albo do tzw. tymczasowego pomieszczenia. Decyzję o przyznaniu lokalu socjalnego podejmuje sąd, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z lokalu oraz jego sytuację materialną i rodzinną. Obligatoryjnie otrzymują lokal socjalny kobieta w ciąży, małoletni, niepełnosprawny lub ubezwłasnowolniony oraz sprawujący nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkały, obłożnie chory, emeryt i rencista spełniający kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, bezrobotny, osoba spełniająca warunki do otrzymania lokalu socjalnego określone przez poszczególne rady gmin w uchwałach (np. niskie dochody). Ponadto nie można eksmitować bez zapewnienia lokalu socjalnego od 1 listopada do 31 marca (tzw. okres ochronny). Lokal socjalny zobowiązana jest dostarczyć gmina. Gdy są z tym problemy, sąd do czasu jego przydzielenia powinien wstrzymać wykonanie eksmisji.
W przypadku negatywnej decyzji sądu odnośnie do otrzymania uprawnienia do lokalu socjalnego osobie o orzeczonej eksmisji przysługuje jeszcze prawo do tymczasowego pomieszczenia. Komornik nie ma prawa wyrzucić kogoś z mieszkania, jeżeli przekona się, iż nie ma on gdzie się przenieść. Komornik jest wówczas zobowiązany do niezwłocznego wystąpienia do gminy o wskazanie tymczasowego pomieszczenia. Przepisy dokładnie określają, jakie warunki ma taki lokal spełniać. Powinien nadawać się do zamieszkania, zapewniać co najmniej 5 m kw. powierzchni mieszkalnej na jedną osobę oraz znajdować się w tej samej lub pobliskiej miejscowości. Ponadto pomieszczenie ma być wyposażone w dostęp do wody, ustępu, światła naturalnego i sztucznego oraz możliwość zainstalowania urządzenia do gotowania posiłków, a także musi być ogrzewane i niezawilgocone. Eksmitowany nie może zamiast do takiego pomieszczenia trafić do noclegowni.
Przepisy dopuszczające eksmisję na bruk zostały wprowadzone przez postkomunistyczny rząd w 1994 r. Istotne ograniczenia w jej stosowaniu - okres ochronny i kategorię grup szczególnie chronionych (m.in. kobiety w ciąży, dzieci, bezrobotni, emeryci) - wprowadzono dopiero w 2000 i 2001 r. Przez cały okres stosowania eksmisji w nieznane dotknęła ona kilkadziesiąt tysięcy rodzin. Tylko w ostatnich latach (2002 - I półrocze 2004 r.) wykonano blisko 12 tys. takich eksmisji.
Zenon Baranowski

"Nasz Dziennik" 2005-01-07

Autor: ab