Kim jesteśmy? O co chodzi w życiu? / Konferencja 3
Treść
Gdzie jesteśmy? Kim jesteśmy? Czy jesteśmy sobą, czy jesteśmy obcy sami dla siebie?! W raju po popełnieniu grzechu, Adam i Ewa ukryli się przed Bogiem, który „przechadzał się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru”.
Gdzie jesteśmy? Kim jesteśmy? Czy jesteśmy sobą, czy jesteśmy obcy sami dla siebie?! W raju po popełnieniu grzechu, Adam i Ewa ukryli się przed Bogiem, który „przechadzał się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru”. Wtedy Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: «Gdzie jesteś?» (zob. Rdz 3,8n). To pytanie codziennie dochodzi do nas od Boga, na co wskazał św. Benedykt w Prologu Reguły. Pytanie jest egzystencjalne i odnosi się do naszego prawdziwego „Ja”? „Gdzie” nie odnosi się do miejsca, ale do sytuacji spotkania. Biblia na wskroś patrzy przez pryzmat relacji osobowych. One są w niej najważniejsze. I rzeczywiście w naszym przeżywaniu misterium stajemy nie przed pustką, czy abstrakcją, ale przed Kimś, kto nam dał życie i wszystko. „Gdzie jesteś?” nie tyle wyraża zatroskanie o miejsce pobytu, ale raczej jest wołaniem, apelem do serca wynikającym z zatroskania ze względu na zagubienie się Adama. „Gdzie jesteś Adamie? Gdzie się zagubiłeś? Dlaczego się lękasz? Kto cię zwiódł?”.
Wydaje się, że każdy z nas odczuwa, że jest jak gdyby na obczyźnie, że nie jest sobą, nie jest u siebie. Nie akceptujemy siebie. Chcielibyśmy być inni niż jesteśmy w życiu. Taką świadomość mamy, gdy nieco się zastanowimy nad sobą i sensem naszego życia. U ludzi, którzy takiej refleksji nie przeprowadzili, ta prawda ujawnia się przez niepokój i brak zaspokojenia w życiu. Ciągle czegoś szukają i nigdy nie są zaspokojeni. Tak czy inaczej okazuje się zatem, że nie jesteśmy prawdziwie sobą i u siebie. Sami dla siebie jesteśmy misterium. Z jednej strony widzimy i czujemy, że jesteśmy, ale jednocześnie czujemy, że nie jesteśmy sobą prawdziwie, bo nie mamy w sobie pokoju. Nasze życie jest nieustannym szukaniem siebie. W istocie nie będąc sobą, mamy dopiero sobą się stać. Nasze życie na ziemi jest nieustannym wybieraniem siebie. Jednak możemy wybierać siebie prawdziwych lub fałszywych, co przytoczony wyżej tekst św. Pawła wyrażał w postaci przeciwstawnych dążeń ducha i ciała (zob. Ga 5,17) / Fragment książki Jesteśmy ludźmi i nie wiemy kim jesteśmy /
Włodzimierz Zatorski OSB – urodził się w Czechowicach-Dziedzicach. Do klasztoru wstąpił w roku 1980 po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pierwsze śluby złożył w 1981 r., święcenia kapłańskie przyjął w 1987 r. Założyciel i do roku 2007 dyrektor wydawnictwa Tyniec. W latach 2005–2009 przeor klasztoru, od roku 2002 prefekt oblatów świeckich przy opactwie. Autor książek o tematyce duchowej, między innymi: “Przebaczenie”, “Otworzyć serce”, “Dar sumienia”, “Milczeć, aby usłyszeć”, “Droga człowieka”, “Osiem duchów zła”, “Po owocach poznacie”. Od kwietnia 2009 do kwietnia 2010 przebywał w pustelni na Mazurach oraz w klasztorze benedyktyńskim Dormitio w Jerozolimie. Od 2010 do 2013 był mistrzem nowicjatu w Tyńcu. W latach 2013-2015 podprzeor. Obecnie pełni funkcję asystenta Fundacji Opcja Benedykta.
Żródło: cspb.pl, 18
Autor: mj