Jak zyskać większą miłość? Wybór sentencji z "Filokalii"
Treść
Prawdziwą miłość zdobył ten, kto nie dopuszcza do siebie podejrzeń i oskarżeń wobec bliźnich.
Szacunkiem u Boga i ludzi cieszy się ten, kto nie podejmuje niczego, co mogłoby zniszczyć miłość.
Wyrazem prawdziwej miłości są szczere słowa płynące z dobrego sumienia.
Miłość i wstrzemięźliwość oczyszczają duszę, a czysta modlitwa oświeca umysł.
Mocny jest człowiek, który czynem i poznaniem wypędza zło.
Znalazł łaskę u Boga ten, kto osiągnął opanowanie siebie i poznanie duchowe.
Jeśli chcesz zapanować nad myślami zmysłowymi, rozwijaj w sobie wstrzemięźliwość i miłość bliźniego.
Strzeż się przed nieopanowaniem i zawiścią, a nie znajdziesz przeszkody w czasie modlitwy.
Wyciszenie (hesychía), modlitwa, miłość i wstrzemięźliwość to czterokonny zaprzęg, który wprowadza umysł do nieba.
Zmiękcz ciało postem i czuwaniami, a odpędzisz swego kata – myśl o przyjemności.
Jak wosk mięknie przy ogniu, tak nieczysta myśl przy bojaźni Bożej.
Znoś ataki tych, którzy cię zasmucają i zadają ból; przez nie bowiem oczyszcza cię Opatrzność Boża.
Beznamiętność (apátheia) to brak skłonności do zła. Nie można tego osiągnąć bez miłosierdzia Chrystusa.
Chrystus jest zbawicielem duszy i ciała. Kto idzie Jego śladami, zostaje wybawiony od zła.
Jeśli chcesz zyskać zbawienie, wyrzeknij się przyjemności i weź na siebie wstrzemięźliwość i miłość, a także żarliwą modlitwę.
Jezus Chrystus jest naszym Panem i Bogiem. Umysł, który idzie za Nim, nie pozostaje w ciemnościach.
Nie zaniedbuj ascetycznej praktyki, a twój umysł zostanie oświecony. Powiedziano: W tajemny sposób otworzę ci skarby niewidzialne.
Ten znalazł łaskę u Boga, kto wyzwolony jest z namiętności, dostąpił zaś wielkiego miłosierdzia, kogo obdarzono duchowym poznaniem.
Umysł wyzwolony z namiętności staje się jaśniejący, nieustannie oświetlany kontemplacją bytów.
Kto kocha Jezusa, będzie wybawiony od zła, a kto idzie za Nim, ujrzy prawdziwe poznanie.
Błogosławiony, kto przeniknął do bezgranicznej nieskończoności, przekroczył rzeczy skończone.
Szuka racji Boga ten, kto Go czci. Znajduje je zaś miłośnik prawdy.
Jak Bóg jest niepoznawalny w swym bycie, tak nieskończony w swej wielkości.
Byt ten nie ma początku ani końca, nie można przeniknąć Jego natury.
To jest zbawienie całego stworzenia: Opatrzność Stwórcy przekraczająca wszelkie dobro.
W swym miłosierdziu Pan podtrzymuje wszystkich upadających i podnosi zgnębionych.
fragment pochodzi z wyboru tekstów o modlitwie serca pt. „Filokalia”
materiał dodatkowe:
Źródło: ps-po.pl, 21 stycznia 2016
Autor: mj