Jak rozpalony piec

Treść

Jezus powiedział do Żydów, którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli».

Odpowiedzieli Mu: «Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakżeż Ty możesz mówić: „Wolni będziecie?”»

Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni. Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama, ale wy usiłujecie Mnie zabić, bo nie przyjmujecie mojej nauki. Głoszę to, co widziałem u mego Ojca, wy czynicie to, coście słyszeli od waszego ojca».
W odpowiedzi rzekli do Niego: «Ojcem naszym jest Abraham».

Rzekł do nich Jezus: «Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to byście pełnili czyny Abrahama. Teraz usiłujecie Mnie zabić, człowieka, który wam powiedział prawdę usłyszaną u Boga. Tego Abraham nie czynił. Wy pełnicie czyny ojca waszego».

Rzekli do Niego: «Myśmy się nie narodzili z nierządu, jednego mamy Ojca – Boga».

 

Rzekł do nich Jezus: «Gdyby Bóg był waszym ojcem, to i Mnie byście miłowali. Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem od siebie, lecz On Mnie posłał» (Z rozdz. 8 Ewangelii wg św. Jana)

Księga Daniela koncentruje się na opisie wspólnoty, która jest poddana próbie wiary. Opis, który dzisiaj czytamy w liturgii słowa, możemy odczytać jako obraz Kościoła poddanego próbie: za odmowę oddania pokłonu pogańskiemu bożkowi młodzi Izraelici zostają wrzuceni do rozpalonego pieca. Bóg jednak przychodzi z pomocą wiernym Mu sługom i w sposób cudowny Jego anioł przynosi im ocalenie. Czasami jesteśmy postawieni wobec wyborów, które są dla nas jak babiloński piec. Czy mamy pozostać wierni przykazaniom, zasadom naszej wiary, czy mamy ulec, iść na kompromis wobec miłości? Nie są to łatwe decyzje. Fragment, który dziś rozważamy sugeruje jednak coś jeszcze: uratowani zostają nie tylko poddani próbie młodzieńcy, ale także dręczący ich Nabuchodonozor. Wierność poddawanych próbie przemienia także jego serce i on sam dochodzi do wiary w Boga Jedynego. Przypomina nam to o wadze świadectwa, wadze wierności. Ona ma moc dokonać przemiany w tym świecie, który nade wszystko potrzebuje świadectwa wiary, być może jedynego środka, które może odmienić ludzkie serce. Jezus w Ewangelii mówi, że wierność Jego nauce prowadzi do poznania wyzwalającej prawdy. Cóż to za prawda? To prawda o Bogu, który jest miłością. To wyzwala z grzechu, z rozpaczy, z przekonania, że trzeba ulec złu, z pokusy, że nie można nie grzeszyć… Wielki Post przywraca nam wiarę w to, że pomimo naszej słabości jesteśmy dziećmi Bożymi i Bóg jest po naszej stronie.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Dn 3, 14-20. 91-92. 95; J 8, 31-42

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Źródło: ps-po.pl, 16 marca 2016

Autor: mj

Tagi: Jak rozpalony piec