Jak powstały księgi liturgiczne?
Treść
Życie liturgiczne, jak każde inne, może się rozwijać tylko drogą spokojnej ewolucji, a nie skokami. Dlatego Episkopat Polski przyjął zasadę stopniowej realizacji reformy liturgii w Polsce, kładąc nacisk na spokojne przeszkolenie duchowieństwa i wiernych oraz staranne przygotowanie nowych ksiąg liturgicznych.
Życie liturgiczne, jak każde inne, może się rozwijać tylko drogą spokojnej ewolucji, a nie skokami. Dlatego Episkopat Polski przyjął zasadę stopniowej realizacji reformy liturgii w Polsce, kładąc nacisk na spokojne przeszkolenie duchowieństwa i wiernych oraz staranne przygotowanie nowych ksiąg liturgicznych. Zdawano sobie sprawę, że w Polsce uprzedzono szereg reform postulowanych przez sobór. Od dawna wierni śpiewali w języku ojczystym w czasie Mszy św. oraz obrzędów związanych z rokiem kościelnym. W najstarszych agendach płockich przy tekstach procesji widnieje rubryka: „clerus litteraliter, populus vulgariter” – „duchowieństwo śpiewa według podanego tekstu, a lud w swoim języku”. Już przed soborem nasz kraj otrzymał indult na odczytanie epistoły i ewangelii po polsku. W niedziele i święta w naszych kościołach śpiewano Nieszpory w języku ojczystym. Jeszcze przed soborem został opracowany i wprowadzony do użytku nowy Rytuał dwujęzyczny zawierający obrzędy sakramentów, pogrzebu i wybrane błogosławieństwa. Ten zbiór obrzędów nie był zwykłym przekładem księgi rzymskiej, lecz zawierał szereg adaptacji i nowych formuł. Wprowadzono w nich czytania z Pisma Świętego związane z szafowaniem sakramentów i sakramentaliów. Odpowiedni zespół Rady do wykonania Konstytucji o Liturgii cytował nasz Rytuał jako jedno ze źródeł do opracowania nowych obrzędów sakramentu małżeństwa dla całego Kościoła. Wydawanie nowych ksiąg liturgicznych nie było więc w Polsce sprawą naglącą. Bez żadnej szkody dla duszpasterstwa można było starannie opracowywać ich nowe wersji i starać się równolegle o należytą formację duszpasterzy i wiernych… / Franciszek Małaczyński OSB, fragment książki Szczyt i źródło życia Kościoła. O recepcji soborowej reformy liturgii Kościoła w Polsce
Franciszek Małaczyński OSB (1920-2009). Urodził się we Lwowie w 1920 r. W 1943 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Po tzw. repatriacji wstąpił do Opactwa w Tyńcu. W latach 1963-1965 studiował w Papieskim Instytucie św. Anzelma w Rzymie. Uzyskał tytuł doktora teologii liturgii. Przez kilkadziesiąt lat sprawował funkcję sekretarza Komisji Liturgicznej Episkopatu Polski i redagował polskie księgi liturgiczne. Sam przetłumaczył na polecenie Kard. Wyszyńskiego „Mszał Rzymski dla diecezji polskich” który został wydany w 1986 roku. Autor publikacji Misterium Paschalne w Polsce.
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj