Frida Kahlo - w tym szaleństwie jest metoda

Treść

Od lat panuje na Zachodzie istne szaleństwo w związku z malarstwem współczesnej meksykańskiej artystki Fridy Kahlo. Jej obrazy osiągają na aukcjach zawrotne ceny, nie mniejsze niż obrazy Picassa czy Warhola. Tak więc np. jej obraz pt. "Korzenie" (1945) sprzedano za 5 mln 600 tys. dolarów.

W internecie jest ponad sto tysięcy poświęconych jej portali. Na największy z nich o nazwie "Frida - najnowsze wiadomości" zagląda każdego dnia kilkadziesiąt tysięcy osób. Poczta amerykańska wypuściła znaczek z jej podobizną. Nakręcono już drugi film fabularny poświęcony jej życiu. Główną rolę zagrała w nim Salma Hayek (o rolę tę ubiegały się Madonna i Jenifer Lopez). W najbardziej renomowanych muzeach świata organizowane są wystawy poświęcone jej twórczości. Sklepy z pamiątkami sprzedają "zabawki dla fridomaniaków": magnesy na lodówki w formie autoportretów malarki, zegarki, koszulki, torebki, lusterka z jej twarzą itp. W wielu krajach świata organizuje się konkursy na sobowtórki Kahlo. W centrum astronomicznym na Wyspach Kanaryjskich realizuje się projekt naukowy "Frida", którego nazwa pochodzi od jej imienia.
Spencer Tunick, słynny fotograf, ogłosił konkurs dla sobowtórek artystki. Zgłosiło się na niego 18 tys. kobiet. Wybrał 105 i wszystkie sfotografował nago na głównym placu stolicy Meksyku.
Większość krytyków twierdzi, że Kahlo była przeciętną malarką. Namalowała trochę ponad 200 obrazów, z tego 150 swoich portretów. Urodziła się w 1908 roku. Zmarła czterdzieści siedem lat później. Za życia doczekała się tylko dwóch wystaw swoich obrazów. Była prekursorką tzw. ostrego feminizmu. Słynęła z licznych romansów - zarówno z mężczyznami, jak i z kobietami. Sięgała często po alkohol i narkotyki. Była niepełnosprawna (skutki polio). Życie spędziła przykuta do łóżka lub na wózku inwalidzkim.
Co spowodowało jej sławę? Jak twierdzi wielu, właśnie wyżej wymienione czynniki, a ponadto fakt, że pochodziła z egzotycznego kraju i odwoływała się w swojej twórczości zarazem do surrealizmu, indiańskich mitów i ludowej twórczości.
W okresie stalinizmu kreowano artystów w oparciu o ich robotnicze pochodzenie, marksistowski światopogląd i ideową wymowę ich dzieł. Dziś o sztuce decydują względy tzw. politycznej poprawności. Niewiele się zmieniło. Ludzie są tylko bardziej naiwni i podatni na propagandę. W pewnym sensie dzisiejsze czasy to w wielu porządkach, w tym w porządku kultury, czasy większego zniewolenia, niż to miało miejsce w Rosji Sowieckiej.
Stanisław Krajski
"Nasz Dziennik" 2007-10-25

Autor: wa