Dwa rodzaje smutku
Treść
Jest smutek, który przynosi korzyść, i taki, który niszczy. Smutek pożyteczny to ten, gdy bolejemy nad swoimi grzechami i nad błędami bliźnich: on sprawia, że nie słabniemy w gorliwości osiągnięcia doskonałego dobra.
Powiedziała także [św. Synkletyka]: „Jest smutek, który przynosi korzyść, i taki, który niszczy. Smutek pożyteczny to ten, gdy bolejemy nad swoimi grzechami i nad błędami bliźnich: on sprawia, że nie słabniemy w gorliwości osiągnięcia doskonałego dobra. Oto oblicza prawdziwego smutku. Lecz nieprzyjaciel nasz również ma tu swój wkład. Zsyła bowiem smutek bez żadnej przyczyny, który nazywa się zniechęceniem. Takie usposobienie trzeba jak najszybciej odrzucić przez modlitwę i śpiewanie psalmów”.
Słuchasz fragmentu publikacji Przypowieści mnichów o pokusie i grzechu / Czyta: Jan Paweł Konobrodzki OSB / Słuchaj podcastów
Termin „apoftegmaty” odnosi się do zbiorów anegdot, sentencji, jak mówili Grecy – logoi, „słów” Ojców Pustyni. Nie jest łatwo zdefiniować czym są apoftegmaty, gdyż wielka jest ich różnorodność, choć nie mamy wątpliwości, że stanowią jeden rodzaj literacki. Odpowiedź Ojca (apoftegmat w zasadzie jest ze swej natury odpowiedzią na konkretne pytanie) może ograniczać się do kilku sylab, może na nią się składać sentencja, lub opowiadanie o jakimś wydarzeniu rozrastające się do opowieści, jak mówiono niegdyś, „budujących”.
Były one przeznaczone przede wszystkim dla osób niemających doświadczenia w życiu ascetycznym lub dopiero debiutujących na pustyni; miały im przekazać zbiorową mądrość środowisk monastycznych, służyć radą, umocnić w momentach zwątpienia. Stały się tekstami normatywnymi obok Biblii, gdyż mnisi egipscy bardzo rzadko posługiwali się regułami. W apoftegmatach umieszczano sugestie na temat godnego mnicha zachowania w kwestii pożywienia, snu, monastycznej etykiety. Apoftegmaty pozwalały zachować w pamięci postacie sławne, ważne, godne podziwu, które powinny służyć za modele… / Prof. Ewa Wipszycka, fragment publikacji Drugi dar Nilu, czyli o mnichach i klasztorach w późnoantycznym Egipcie
Żródło: cspb.pl, 29
Autor: mj