Duchowość lidera. Zyskać wiele czy zyskać siebie?

Treść

Kiedy patrzymy na rozwój człowieka od dzieciństwa do dojrzałości, to jest to proces dojrzewania do odpowiedzialności. Dla lidera odpowiedzialność jest sprawą podstawową. Wymaga od niego wychodzenia ze swojego „ja” ku innym oraz zatroskania o ich dobro. A to przecież podstawowa forma szczerego daru z siebie.

To od lidera zależy jakość i dobra organizacja życia we wspólnocie, którą może być rodzina, wspólnota lokalna, szkoła, zakład produkcyjny, stowarzyszenie, firma. Na liderze spoczywa odpowiedzialność. To ona – jak się okazuje w praktyce – najlepiej rozwija naszą ludzką dojrzałość. Jej brak bywa bardzo mocnym czynnikiem demoralizującym. Ksiądz Józef Tischner mówił kiedyś o człowieku zsowietyzowanym – roszczeniowym, bo wychowanym w socjalizmie przez brak odpowiedzialności za wykonywaną pracę. W tym czasie znane było powiedzenie: „Czy się stoi, czy się leży, dwa tysiące się należy!”.

Kiedy patrzymy na rozwój człowieka od dzieciństwa do dojrzałości, to jest to proces dojrzewania do odpowiedzialności. Dla lidera odpowiedzialność jest sprawą podstawową. Wymaga od niego wychodzenia ze swojego „ja” ku innym oraz zatroskania o ich dobro. A to przecież podstawowa forma szczerego daru z siebie.

Drugim czynnikiem, który stanowi wielką szansę na duchowy wzrost osobowy lidera, jest fakt, że musi się on trzymać realiów życia. Nie może bujać w obłokach, ale musi twardo stąpać po ziemi. Wszelki brak realizmu powoduje duże trudności w życiu nie tylko jego, lecz także innych. Jeżeli wyznacznikiem osiągnięcia pełni człowieczeństwa jest życie, to realizm jest czynnikiem fundamentalnym. Stosunkowo łatwo jest wszakże bujać w obłokach, zajmując się filozofią i szukając doskonałości w samotności w oderwaniu od trudów życia. Pełnia życia to jednak nie wzniosłość myśli, ale samo życie budowane w trudzie chodzenia po ziemi. Lider jest do tego zmuszony, bo inaczej przegra / Fragment książki Duchowość lidera

Konferencja nagrana podczas warsztatów w ramach “Benedyktyńskiego programu zarządzania” w dniach 4-6 marca 2016 r. w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu / Zdjęcie, realizacja materiału wideo: Marcin Gęsiarz

Włodzimierz Zatorski OSB – urodził się w Czechowicach-Dziedzicach. Do klasztoru wstąpił w roku 1980 po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pierwsze śluby złożył w 1981 r., święcenia kapłańskie przyjął w 1987 r. Założyciel i do roku 2007 dyrektor wydawnictwa Tyniec. W latach 2005–2009 przeor klasztoru, od roku 2002 prefekt oblatów świeckich przy opactwie. Autor książek o tematyce duchowej, między innymi: “Przebaczenie”, “Otworzyć serce”, “Dar sumienia”, “Milczeć, aby usłyszeć”, “Droga człowieka”, “Osiem duchów zła”, “Po owocach poznacie”. Od kwietnia 2009 do kwietnia 2010 przebywał w pustelni na Mazurach oraz w klasztorze benedyktyńskim Dormitio w Jerozolimie. Od 2010 do 2013 był mistrzem nowicjatu w Tyńcu. W latach 2013-2015 podprzeor. Pełnił funkcję asystenta Fundacji Opcja Benedykta. Zmarł 28 grudnia 2020 r.

Żródło: cspb.pl, 27 stycznia 2021

Autor: mj