Cuda Jerozolimy

Treść

Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy.

W Jerozolimie zaś znajduje się Sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków.

Wśród nich leżało mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych.

Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz stać się zdrowym?»

Odpowiedział Mu chory: «Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny schodzi przede mną».

Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje łoże i chodź». Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łożę i chodził.

Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: «Dziś jest szabat, nie wolno ci nieść twojego łoża».

On im odpowiedział: «Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje łoże i chodź». Pytali go więc: «Cóż to za człowiek ci powiedział: Weź i chodź?» Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest; albowiem Jezus odsunął się od tłumu, który był w tym miejscu.

 

Potem Jezus znalazł go w świątyni i rzekł do niego: «Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło». Człowiek ów odszedł i doniósł Żydom, że to Jezus go uzdrowił. I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że to uczynił w szabat (Z rozdz. 5 Ewangelii wg św. Jana)

Ciągle jesteśmy w orbicie liturgii ostatniej niedzieli i próbujemy zgłębić temat Jerozolimy. Tym razem prowadzi nas prorok Ezechiel, który opisuje owoce, mające być udzielone w odbudowanej świątyni. Wyraża to przez symbol wody, która wypływa spod ołtarza – miejsca składania ofiar. Ta woda ma płynąć na wschód od miasta, gdzie rozciąga się skalista Pustynia Judzka i dalej, aż do depresji, gdzie leży Morze Martwe. Całe to bezpłodne pustkowie ma przemienić się w ogród – bogaty jak ogród rajski. Bardzo mocny obraz, który pokazuje skuteczność Bożego działania w chwilach, w których wszelkie możliwości człowieka zawodzą. Ważny jest związek z ołtarzem, a zatem z ofiarą. Wkrótce będziemy celebrować ofiarę Jezusa. Patrzymy na Jego ołtarz, gdzie sprawowana jest Msza i wiemy już, że stamtąd wypłynie woda, która przemieni nasze życie.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Ez 47, 1-9. 12; J 5, 1-3a. 5-16

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Źródło: ps-po.pl, 8 marca 2016

Autor: mj

Tagi: Cuda Jerozolimy