Być wdzięcznym
Treść
Modlitwa Jezusowa uczy nas wdzięczności. Już sama praktyka wyraża wdzięczność wobec Stwórcy za Jego obecność przy nas. Siadam do medytacji, ponieważ wierzę w Obecność Boga i chcę za nią Jemu podziękować. Pragnę podziękować za dobroć, którą mi wyświadcza i wszelkie łaski od Niego otrzymane.
Ci, którzy uważają utratę pieniędzy, dzieci, niewolników czy innych dóbr za nieszczęście, niechaj wiedzą, że przede wszystkim trzeba być zadowolonym z rzeczy dawanych im przez Boga. Gdy jednak trzeba je oddawać, należy to robić z gotowością i wdzięcznością, i nie gniewać się z powodu utraty – czy raczej zwrotu – którejś z nich. Albowiem ci ludzie skorzystali z tego, co nie należało do nich, a następnie oddali to z powrotem / Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania, [w:] Pseudo-Antoni Wielki. Izajasz Anachoreta. Wybór tekstów z I tomu Filokalii, przekład: C. Dobak, redakcja, komentarze i słownik: S. Hiżycki OSB, Wyd. Tyniec, Kraków 2017, s. 57 /.
W kontekście tego, co pisze Pseudo-Antoni warto przypomnieć sobie historię Hioba, który po utracie dobytku, synów powiedział: Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione! (Hi 1,21). Ta zdumiewająca reakcja tego człowieka wskazuje na jego wewnętrzną integrację tego zła, które się w jego życiu dokonało. Niejedna osoba na jego miejscu załamałaby się, nie widząc już nadziei na przyszłość i sensu swego życia. On dalej wierzył, ufał Bogu i nie tracił nadziei. Wynikało to z jego wiary i przekonania, że to Bóg jest Panem życia.
Ludzkie życie pełne jest wzlotów i upadków, sukcesów i porażek, zdobywania i tracenia. Nie mamy gwarancji, że to, co uda nam się pozyskać, zachowamy do końca swojego życia. Pan Jezus zachęcał: Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie (Mt 10,8). To słowa ukazują dojrzałość w stosunku do różnych rzeczy i sytuacji w naszym życiu, odpowiedni dystans wyraża wewnętrzną wolność i równowagę. Oba te składniki obrazują człowieka dojrzałego, który potrafi przyjąć ze zrozumieniem nawet przykre wydarzenia swego życia.
W jaki sposób kształtować umiejętność radowania się z tego, co się posiada? Pseudo-Antoni wskazuje na wdzięczność. Ona ma być tym ćwiczeniem. Warto zatem często wyrażać wdzięczność, zwracać uwagę na sytuację, w których możemy powiedzieć komuś „dziękuję”. Można nawet dodatkowo spojrzeć komuś bezpośrednio w oczy, wypowiadając te słowa, aby jeszcze bardziej wzbudzić w sobie uczucie wdzięczności.
Na końcu dnia, gdy czyniony jest rachunek sumienia, warto jest spojrzeć na to, co dobrego spotkało mnie tego dnia. To ćwiczenie może sprawić, że będziemy widzieć w naszym życiu coraz więcej dobra, życzliwości, uprzejmości, łagodności, miłości. Przez to nasz świat będzie stawał się lepszym miejscem, bo będziemy dostrzegać coraz więcej dobra zarówno w swoim życiu, jak i w świecie.
Modlitwa Jezusowa uczy nas wdzięczności. Już sama praktyka wyraża wdzięczność wobec Stwórcy za Jego obecność przy nas. Siadam do medytacji, ponieważ wierzę w Obecność Boga i chcę za nią Jemu podziękować. Pragnę podziękować za dobroć, którą mi wyświadcza i wszelkie łaski od Niego otrzymane. Modlitwa Jezusowa nie polega na załatwianiu swoich spraw przed Bogiem, ale przede wszystkim na byciu z Nim, wyrażeniu swojej wdzięczności z Jego obecności.
Brunon Koniecko OSB – urodził się w 1983 r. w Białymstoku. Jest absolwentem administracji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Od 2012 profes opactwa tynieckiego. W latach 2011-2016 pracował w Wydawnictwie Benedyktynów Tyniec. Od 2015 r. jest sekretarzem kapituły klasztoru tynieckiego. Prowadzi rekolekcje „Oddychać Imieniem. Modlitwa Jezusowa” w Tyńcu. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem
Żródło: cspb.pl, 11
Autor: mj