Bukłaki

Treść

Uczniowie Jana podeszli do Jezusa i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?». Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie i gorsze robi się przedarcie. Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki się psują. Raczej młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje» (Z rozdz. 9 Ewangelii wg św. Mateusza)

Boża obietnica z Księgi Amosa odwołuje się do obrazu z Księgi Rodzaju: Bóg, jak ogrodnik, zasadzi na nowo Izraela, jak u początku dziejów świata troszczył się o ogród Eden. Wiemy, że w tym ogrodzie Stwórca spotykał się ze swoim stworzeniem. Podobnie i tutaj nastąpiło spotkanie Wcielonego Słowa z grzeszną ludzkością. Wydawać by się mogło, że to już szczyt tego, co może dać Bóg. Ale te obrazy starotestamentalne są jak stare wino; nowe, które przynosi Jezus, domaga się nowych bukłaków, nowego serca człowieka, który będzie umiał wybierać Boga pomimo wszystko, będzie z odwagą odpowiadał na nowe wymagania, które postawi Ewangelia. Czy chcemy z naszych serc uczynić takie nowe bukłaki, które przyjmą nowe wyzwania stawiane nam przez Boga?

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Am 9, 11-15; Mt 9, 14-17

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Źródło: ps-po.pl, 02 lipca 2016r.

Autor: mj

Tagi: Bukłaki