Błogosławieństwo

Treść

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:

«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

 

Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami» (Z rozdz. 5 Ewangelii wg św. Mateusza)

Rozpoczynamy lekturę dziejów Eliasza – jednego z największych proroków Izraela. Pierwsze czytanie pokazuje go nam jako męża modlitwy: wypowiada z wiarą wobec króla Achaba słowa o zatrzymaniu deszczu i tak się dzieje – deszcze nie pada. To ma być znak dla Izraela: ponieważ nie zachowuje on przykazań, ustępuje widzialny znak Bożego błogosławieństwa czyli deszcz. Prorok żyje modlitwą, czyli więzią z Bogiem cały czas – dlatego udaje się na odosobnienie nad potok Kerit. Eliasz jest tu dla nas przykładem wierności i konsekwencji, które płyną z podjętych decyzji. Podejmując się wytknąć grzech Achabowi, jak wieki potem Jan Chrzciciel, ponosi skutki swej decyzji – staje się uciekinierem i wygnańcem ze względu na miłość do Boga Izraela.

Ewangelia św. Mateusza to osiem błogosławieństw, czyli osiem znaków szczególnej Bożej łaski.  Choć mówiąc dokładniej błogosławieństwo jest wciąż jedno, to błogosławieństwo Boże, które na osiem sposobów ujawnia się w życiu różnych grupach ludzi. Przesłanie Ewangelii jest jasne: to Boża hojność, a nie ludzka zasługa, jest tutaj kluczowa. Bożej miłości nie powstrzymają smutek i cierpienie. Pomimo wszystko i na przekór wszystkiemu Bóg chce okazać swoje błogosławieństwo, której najpełniej przejawia się w sakramentach dających nam udział w Jego boskim życiu.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: 1 Krl 17, 1-6; Mt 5, 1-12

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą

Zródło: ps-po.pl, 06 czerwca 2016

Autor: mj

Tagi: Błogosławieństwo