Apoftegmaty Ojców Pustyni. Św. Antoni Wielki #13
Treść
Powiedział abba Antoni: „Sądzę, że ciało posiada w sobie energię wrodzoną, która jednak nie działa, jeśli nie chce tego dusza: ona to, sama nieporuszona, objawia się w ruchu ciała. Jest też i inna energia, płynąca z odżywienia i rozgrzania ciała jadłem i napojem…
Powiedział abba Antoni: „Sądzę, że ciało posiada w sobie energię wrodzoną, która jednak nie działa, jeśli nie chce tego dusza: ona to, sama nieporuszona, objawia się w ruchu ciała. Jest też i inna energia, płynąca z odżywienia i rozgrzania ciała jadłem i napojem: stąd pochodzi żar krwi, który pobudza ciało do działania, i dlatego to apostoł powiedział: Nie upijajcie się winem, bo to prowadzi do rozwiązłości – a i Pan w Ewangelii nakazał apostołom: Baczcie zatem na siebie, niech obżarstwo i opilstwo nie obciążają serc waszych. Ale jest i jeszcze inna energia, znana bojownikom Bożym, a płynąca z zasadzek i zawiści szatana. Trzeba więc wiedzieć, że są w ciele trzy energie: jedna wrodzona, druga płynąca z używania pokarmów bez rozróżnienia, a trzecia szatańska”.
Słuchasz fragmentu publikacji Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1 / Czyta: Franciszek Wytych OSB / Słuchaj podcastów
Termin „apoftegmaty” odnosi się do zbiorów anegdot, sentencji, jak mówili Grecy – logoi, „słów” Ojców Pustyni. Nie jest łatwo zdefiniować czym są apoftegmaty, gdyż wielka jest ich różnorodność, choć nie mamy wątpliwości, że stanowią jeden rodzaj literacki. Odpowiedź Ojca (apoftegmat w zasadzie jest ze swej natury odpowiedzią na konkretne pytanie) może ograniczać się do kilku sylab, może na nią się składać sentencja, lub opowiadanie o jakimś wydarzeniu rozrastające się do opowieści, jak mówiono niegdyś, „budujących”.
Były one przeznaczone przede wszystkim dla osób niemających doświadczenia w życiu ascetycznym lub dopiero debiutujących na pustyni; miały im przekazać zbiorową mądrość środowisk monastycznych, służyć radą, umocnić w momentach zwątpienia. Stały się tekstami normatywnymi obok Biblii, gdyż mnisi egipscy bardzo rzadko posługiwali się regułami. W apoftegmatach umieszczano sugestie na temat godnego mnicha zachowania w kwestii pożywienia, snu, monastycznej etykiety. Apoftegmaty pozwalały zachować w pamięci postacie sławne, ważne, godne podziwu, które powinny służyć za modele… / Prof. Ewa Wipszycka, fragment publikacji Drugi dar Nilu, czyli o mnichach i klasztorach w późnoantycznym Egipcie
Żródło: cspb.pl, 5
Autor: mj