Apoftegmaty Ojców Pustyni. Św. Antoni Wielki #12
Treść
Raz pewien brat we wspólnocie abba Eliasza cierpiał pokusy; a wygnany stamtąd, przyszedł w góry do abba Antoniego. Jakiś czas mieszkał u niego, a potem starzec odesłał go do wspólnoty, z której przyszedł. Ale bracia gdy go zobaczyli, znowu go wygnali.
Raz pewien brat we wspólnocie abba Eliasza cierpiał pokusy; a wygnany stamtąd, przyszedł w góry do abba Antoniego. Jakiś czas mieszkał u niego, a potem starzec odesłał go do wspólnoty, z której przyszedł. Ale bracia gdy go zobaczyli, znowu go wygnali. Wrócił więc do abba Antoniego, mówiąc: „Ojcze, nie chcieli mnie przyjąć”. Więc starzec kazał powiedzieć im tak: „Statek się rozbił na morzu, stracił ładunek i ledwo zdołał dobić do lądu: a wy chcecie zatopić to, co się ocaliło”. Oni zaś gdy się dowiedzieli, że to abba Antoni go przysyła, natychmiast go przyjęli.
Słuchasz fragmentu publikacji Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1 / Czyta: Franciszek Wytych OSB / Słuchaj podcastów
Termin „apoftegmaty” odnosi się do zbiorów anegdot, sentencji, jak mówili Grecy – logoi, „słów” Ojców Pustyni. Nie jest łatwo zdefiniować czym są apoftegmaty, gdyż wielka jest ich różnorodność, choć nie mamy wątpliwości, że stanowią jeden rodzaj literacki. Odpowiedź Ojca (apoftegmat w zasadzie jest ze swej natury odpowiedzią na konkretne pytanie) może ograniczać się do kilku sylab, może na nią się składać sentencja, lub opowiadanie o jakimś wydarzeniu rozrastające się do opowieści, jak mówiono niegdyś, „budujących”.
Były one przeznaczone przede wszystkim dla osób niemających doświadczenia w życiu ascetycznym lub dopiero debiutujących na pustyni; miały im przekazać zbiorową mądrość środowisk monastycznych, służyć radą, umocnić w momentach zwątpienia. Stały się tekstami normatywnymi obok Biblii, gdyż mnisi egipscy bardzo rzadko posługiwali się regułami. W apoftegmatach umieszczano sugestie na temat godnego mnicha zachowania w kwestii pożywienia, snu, monastycznej etykiety. Apoftegmaty pozwalały zachować w pamięci postacie sławne, ważne, godne podziwu, które powinny służyć za modele… / Prof. Ewa Wipszycka, fragment publikacji Drugi dar Nilu, czyli o mnichach i klasztorach w późnoantycznym Egipcie
Żródło: cspb.pl, 28
Autor: mj