Apoftegmaty Ojców Pustyni. Abba Ewagriusz #2
Treść
Kiedyś w Celach ojcowie zebrali się w jakiejś sprawie i zabrał głos abba Ewagriusz. Kapłan mu rzekł: „Abba, wiemy, że gdybyś został w swoim kraju, byłbyś pewnie biskupem i przywódcą wielu: a teraz siedzisz tutaj jak wygnaniec”.
Kiedyś w Celach ojcowie zebrali się w jakiejś sprawie i zabrał głos abba Ewagriusz. Kapłan mu rzekł: „Abba, wiemy, że gdybyś został w swoim kraju, byłbyś pewnie biskupem i przywódcą wielu: a teraz siedzisz tutaj jak wygnaniec”. On zaś przejął się skruchą i nie obruszył się, a tylko schylił głowę i odpowiedział: „To prawda, ojcze: ale mówiłem raz, drugi raz nie powtórzę”.
Słuchasz fragmentu publikacji Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1 / Czyta: Franciszek Wytych OSB / Słuchaj podcastów
Termin „apoftegmaty” odnosi się do zbiorów anegdot, sentencji, jak mówili Grecy – logoi, „słów” Ojców Pustyni. Nie jest łatwo zdefiniować czym są apoftegmaty, gdyż wielka jest ich różnorodność, choć nie mamy wątpliwości, że stanowią jeden rodzaj literacki. Odpowiedź Ojca (apoftegmat w zasadzie jest ze swej natury odpowiedzią na konkretne pytanie) może ograniczać się do kilku sylab, może na nią się składać sentencja, lub opowiadanie o jakimś wydarzeniu rozrastające się do opowieści, jak mówiono niegdyś, „budujących”.
Były one przeznaczone przede wszystkim dla osób niemających doświadczenia w życiu ascetycznym lub dopiero debiutujących na pustyni; miały im przekazać zbiorową mądrość środowisk monastycznych, służyć radą, umocnić w momentach zwątpienia. Stały się tekstami normatywnymi obok Biblii, gdyż mnisi egipscy bardzo rzadko posługiwali się regułami. W apoftegmatach umieszczano sugestie na temat godnego mnicha zachowania w kwestii pożywienia, snu, monastycznej etykiety. Apoftegmaty pozwalały zachować w pamięci postacie sławne, ważne, godne podziwu, które powinny służyć za modele… / Prof. Ewa Wipszycka, fragment publikacji Drugi dar Nilu, czyli o mnichach i klasztorach w późnoantycznym Egipcie
Żródło: cspb.pl,
Autor: mj