Apoftegmaty Ojców Pustyni. Abba Arseniusz #4
Treść
Opowiadał abba Daniel, uczeń abba Arseniusza: „Byłem kiedyś u abba Aleksandra, a jego opanował smutek, i z tego smutku wyciągnął się na ziemi i patrzył w niebo. Przypadkiem błogosławiony Arseniusz przyszedł właśnie, żeby z nim mówić, i widział go leżącego…
Opowiadał abba Daniel, uczeń abba Arseniusza: „Byłem kiedyś u abba Aleksandra, a jego opanował smutek, i z tego smutku wyciągnął się na ziemi i patrzył w niebo. Przypadkiem błogosławiony Arseniusz przyszedł właśnie, żeby z nim mówić, i widział go leżącego. Podczas rozmowy zapytał: „A gdzie jest ten świecki, którego tu widziałem?” Abba Aleksander na to: „Gdzież go widziałeś?” Odrzekł: „Kiedy schodziłem z góry, spojrzałem tu w stronę jaskini i zobaczyłem człowieka wyciągniętego na ziemi i patrzącego w niebo”. On upadł do nóg starca i powiedział: „Wybacz mi, to ja byłem: bo opanował mnie smutek”. A starzec powiedział: „Ach, więc to ty byłeś? Dobrze. Ja myślałem, że to ktoś świecki i dlatego zapytałem”.
Słuchasz fragmentu publikacji Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1 / Czyta: Franciszek Wytych OSB / Słuchaj podcastów
Termin „apoftegmaty” odnosi się do zbiorów anegdot, sentencji, jak mówili Grecy – logoi, „słów” Ojców Pustyni. Nie jest łatwo zdefiniować czym są apoftegmaty, gdyż wielka jest ich różnorodność, choć nie mamy wątpliwości, że stanowią jeden rodzaj literacki. Odpowiedź Ojca (apoftegmat w zasadzie jest ze swej natury odpowiedzią na konkretne pytanie) może ograniczać się do kilku sylab, może na nią się składać sentencja, lub opowiadanie o jakimś wydarzeniu rozrastające się do opowieści, jak mówiono niegdyś, „budujących”.
Były one przeznaczone przede wszystkim dla osób niemających doświadczenia w życiu ascetycznym lub dopiero debiutujących na pustyni; miały im przekazać zbiorową mądrość środowisk monastycznych, służyć radą, umocnić w momentach zwątpienia. Stały się tekstami normatywnymi obok Biblii, gdyż mnisi egipscy bardzo rzadko posługiwali się regułami. W apoftegmatach umieszczano sugestie na temat godnego mnicha zachowania w kwestii pożywienia, snu, monastycznej etykiety. Apoftegmaty pozwalały zachować w pamięci postacie sławne, ważne, godne podziwu, które powinny służyć za modele… / Prof. Ewa Wipszycka, fragment publikacji Drugi dar Nilu, czyli o mnichach i klasztorach w późnoantycznym Egipcie
Żródło: cspb.pl, 21
Autor: mj